လြယ္တယ္ Vs ခက္တယ္

လြယ္တယ္ Vs ခက္တယ္

သူမ်ားကို ရူးသလို ေပါသလို လုပ္ရတာ လြယ္တယ္
ကိုယ္က အရူးလုပ္ခံရတာ ခက္တယ္

သူမ်ား အမွားေတြကို ေထာက္ျပဖို ့ လြယ္တယ္
ကိုယ့္ အမွားေတြကိုေတာ့ ျပန္ျမင္ဖို ့က ခက္တယ္

ျမင္လိုက္ တာ လြယ္တယ္
မွတ္မိဖို႕ က ခက္တယ္

ၾကားတာ လြယ္တယ္
နားလည္ဖို႕က ခက္တယ္

စကားေျပာလိုက္ရတာ လြယ္တယ္ (အေျပာလြယ္တယ္ )
လက္ေတြ႕ လုပ္ရဖို႕က ခက္တယ္ ( အလုပ္ ခက္တယ္ )

လူေတြ အယူ လြယ္တယ္
အေပး ခက္တယ္

ေအာက္ကို ဆင္းတာ လြယ္တယ္
အေပၚကို တက္ဖို႕ ခက္တယ္

တစ္ေယာက္ေသာသူ ရဲ ့ေနရပ္ လိပ္စာကို ရဖို ့လြယ္တယ္
သူ ့ႏွလံုးသားထဲကို ၀င္ေနရာယူဖို ့ကေတာ့ ခက္တယ္

တစ္ေယာက္ေသာသူ ကို နာက်င္ထိခိုက္ေအာင္ လုပ္ဖို ့လြယ္တယ္
အဲဒီ့ဒဏ္ရာကိုေတာ့ ျပန္ကုစားဖို ့က ခက္တယ္

ကတိေပးဖုိ ့က လြယ္တယ္
ကတိတည္ဖုိ ့က ခက္တယ္

အမွားလုပ္ဖုိ ့က လြယ္တယ္
အမွားေတြထဲက သင္ခန္းစာယူဖို ့က ခက္တယ္

စည္းမ်ဥ္းေတြ ခ်မွတ္ဖို ့က လြယ္တယ္
တကယ္တမ္း လိုက္လုပ္ဖို ့ကေတာ့ ခက္တယ္

အေပါင္းအသင္းမ်ားဖို႕ လြယ္တယ္
မိတ္ေဆြေကာင္းရဖို႕ က ခက္တယ္

ေန ့တိုင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနဖို ့က လြယ္တယ္
ဘ၀ကို အဓိပၸါယ္တန္ဖိုးရိွရိွ ျဖတ္သန္းႏို္င္ဖို ့့က ခက္တယ္

ေငြသံုးရ လြယ္တယ္
ေငြရွာရ ခက္တယ္

ညစ္ပတ္ဖို႕ လြယ္တယ္
သန္႕ရွင္းဖို႕ ခက္တယ္

အိုမင္း လြယ္တယ္
နုပ်ိဳဖို႕ ခက္တယ္

သေဘာထားေသး ကေလးဆန္ရတာမ်ဳိးက လြယ္တယ္
လူႀကီးတစ္ေယာက္လို တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္ဖို႕ခက္တယ္

ဘာသာတရားကို ကိုးကြယ္တာ လြယ္တယ္
ဘာသာတရားရဲ႕ေလးနက္တဲ့အသိကို ရဖို႕ ေတာ့ ခက္တယ္

တရားစာေပ အဆံုးအမေတြကို ရွာရတာ လြယ္တယ္
ကိုယ့္ စိတ္ နဲ႕ ခႏၶာကိုယ္မွာ တရားရွာေတြ႕ဖို႕ကေတာ့ ခက္တယ္

Facebook ႀကီးမွာ Like နိွပ္ရတာ လြယ္တယ္ ( ကလစ္တစ္ခ်က္တည္း)
Share လုပ္ဖို႕က ခက္တယ္ ( အနည္းဆံုး ကလစ္နွစ္ခ်က္နိွပ္ၿပီး ကြန္နက္ရွင္ ေကာင္းမွ ေပၚလာမွာကိုး)

လြယ္တာနဲ႕ ခက္တာကို စဥ္းစားမိတာေလးေတြ ခ် ေရးၾကည့္တာပါ

မွန္မယ္ ထင္တာေတြဆိုရင္. Like ေပးပါေနာ္

ေသခ်ာေတြးလို႕ နွစ္သက္မယ္ဆိုရင္ Share နိုင္ပါတယ္

ေျပာစရာေလးေတြ ရိွၿပီး ထပ္ျဖည့္ေျပာမယ္ဆိုရင္ Comment ေပးၾကပါရွင့္

အမွန္ေတာ့ လြယ္တာ နဲ႕ ခက္တာ ေတြက ေနရာတိုင္းရိွေနတက္ၾကတာပါ …

ေတြးမိသမွ်…

ျမေလးသွ်င္

၂၇ /၄ / ၂၀၁၃

 

ႏွင္းဆီ Vs သဇင္

ပန္းတကာ့ပန္းထဲမွာ ကၽြန္မအႀကိဳက္ဆံုးပန္းကို ေျပာပါဆိုလွ်င္ မဆိုင္းမတြ ေျဖမည္မွာ ႏွင္းဆီပန္း ျဖစ္ပါသည္။ ႏွင္းဆီကို ျမင္ရေသာအခါ သူ ့ပြင့္လႊာ၊ရနံ ့ႏွင့္ လိုက္ဖက္ညီစြာ အစိမ္းေရာင္အရြက္မ်ားက ကၽြန္မအတြက္ ဘယ္လိုပင္ၾကည့္ၾကည့္မ်က္စိက်စရာခ်ည္း ျဖစ္ေနသည္။ ႏွင္းဆီကို ရုပ္ပံုအေနျဖင့္ ျမင္ရလွ်င္
ပြင့္လႊာပြင့္ခ်ပ္တို ့အစီအရီျဖင့္ သူ ့အလွကိုျမင္ရံုျဖင့္ ကၽြန္မစိတ္၀ယ္ ခံစားမိသည္သာျဖစ္သည္။

သုိ ့ေသာ္ ႏွစ္ဆယ္ရာစု ကဗ်ာဆရာတို ့အလိုအရသာ

"ႏွင္းဆီကယဥ္၊ သဇင္ကၿပံဳး
 အပြင့္မွာ ပန္ေတာ္၀င္ေပ့၊
 အပင္မွာ ဘယ့္အတြက္ကယ္၊
 ဆူးဖက္သတံုး"

ဟု အျပစ္တင္ေလသံႏွင့္ဆိုၾကပါသည္။

ႏွင္းဆီအေပၚေလွ်ာက္လဲခ်က္

သဇင္ကမွေတာ္၀င္၍ွ ႏွင္းဆီက ဆူးဖက္ေသာ ဗီလိန္(လူၾကမ္း)ျဖစ္ေနေၾကာင္း ဆိုၾကေလသည္။
သုိ ့ရာတြင္ ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္၏  “ႏွင္းဆီပြင့္” ကဗ်ာတြင္ ႏွင္းဆီမွာ ခေရပန္းထက္စာလွ်င္ ပိုၿပီး  ဂုဏ္တင့္စရာျဖစ္ေၾကာင္း ကဗ်ာမ်ားထဲမွ ဤကဲ့သုိ ့သေဘာတရားမ်ားကို ေတြ ့ရိွရေလသည္။

ပန္းတို ့သည္ မည္သုိ ့ပင္ျဖစ္ေစ အရာအားလံုးတို ့တြင္ ခံယူသူ၏ သေဘာထားတြင္ မူတည္ေနေတာ့သည္။

ကၽြန္မတို ့ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈနယ္ပယ္တြင္ ႏွင္းဆီအေပၚ ေတာ္၀င္မဟုတ္ေၾကာင္း  ျပဌာန္းထားျခင္းအေပၚ နည္းနည္းေတာ့ စဥ္းစားခ်င္စရာျဖစ္လာပါသည္။ အဘယ့္အတြက္မ်ား ဆူးဖက္ေသာ ႏွင္းဆီဟု တရားေသ ေတာ္၀င္ မဟုတ္ေၾကာင္း ရန္ညိွဳးထားရပါသနည္း။    ႏွင္းဆီႏွင့္ပက္သက္၍ အေနာက္တိုင္းဘက္မွာေတာ့ ေတာ္၀င္ဆိုေသာ စကားလံုးကို အသံုးမ်ားသည္ကိုေတာ့ ေတြ ့ရပါသည္။
“Royal Rose” ဆိုေသာ သီခ်င္းကို မင္းသမီးဒိုင္ယာနာလြမ္းဖြယ္အျဖစ္ သီဆိုခဲ့ပါသည္။ ဒီသီခ်င္းကို အဆိုေတာ္ေလးေလး၀ါးက “ေတာ္၀င္ႏွင္းဆီ” သီခ်င္းအျဖစ္ ျပန္လည္ သီဆိုထားလို ့မွတ္မိေနပါသည္။

ႏွင္းဆီကို နာမပညတ္အေနျဖင့္ ေခၚလိုရာေခၚ၊သဘာ၀ပရမတ္ကေတာ့ မေျပာင္းလဲ၊ မေဖာက္ျပန္သည့္ အေၾကာင္းကုိ ရိွတ္စပီးယား၏ “ရိုမီယို ႏွင့္ ဂ်ဴးလိယတ္”စာအုပ္ထဲမွ ေဖာ္ျပပါ စာေၾကာင္း သည္ အသက္၀င္လွပါသည္။

"The rose, by any other name, would smell as sweet"

 "ႏွင္းဆီပန္းကို ဘာနာမည္ႏွင့္ေခၚေခၚ ေမႊးေနက်အတိုင္းပင္ ေမႊးေပလိမ့္မည္။

ကၽြန္မယခုလို ႏွင္းဆီႏွင့္သဇင္အေၾကာင္း ယွဥ္တဲြမိသည္မွာ ေမေမေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္မေမေမသည္ သဇင္ပန္းကို အႀကိဳက္ဆံုးပန္းအျဖစ္ ခံယူထားသည္။ သူမ ခံယူထားေသာ သေဘာထားမွာ

” သမီးရယ္…သဇင္ဆိုတာ ဟိုေျမနိမ့္မွာ မေပါက္ဘူး၊ သစ္ပင္အျမင့္ႀကီးမွာ ေပါက္တာ၊ ၿပီးေတာ့ သဇင္က ေတာ္၀င္ပန္းပါ၊ ရနံ ့ကလည္း သင္းတယ္ေလ၊ အရမ္းမျပင္းဘူး၊ ႏွင္းဆီကေတာ့ ေျမနိမ့္စံပန္း၊ ဆူးေတြနဲ ့မို ့ေတာ္၀င္ မဟုတ္ဘူး”
ဟု သူမ အေတြးနဲ ့သူမေျပာေလသည္။
ကၽြန္မဘယ္လိုခံစားရသည္ ထင္ပါသလဲ…ကၽြန္မအႏွစ္သက္ဆံုးပန္းကို အဲလုိေျပာေတာ့ေလ….ႏွင္းဆီရဲ  ့အားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ သဇင္ကို ပိုၿပီး မႏွစ္သက္ႏိုင္ပါ။ ႏွင္းဆီကိုမုန္းၿပီး သဇင္ကို မခ်စ္ႏိုင္ပါ။ အစဲြအလန္းႀကီးေသာ ကၽြန္မ စြဲစဲဲြၿမဲၿမဲ ႏွစ္သက္ေနမည္မွာ ႏွင္းဆီကိုပါ။ ဘာေၾကာင့္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ လိုေတာ့မည္ မထင္ေတာ့ပါ။ ႏွစ္သက္ စဲြလန္းျခင္းဟူသည္ ခံစားသူ၏ စိတ္အေျခအေန ခံစားခ်က္ေပၚတြင္ ရိွေနျပန္ပါသည္။ ကၽြန္မသိပါသည္။ ႏွင္းဆီသည္ ဆူးေတြနဲ ့…ဟိုးသစ္ပင္အျမင့္မွာေပါက္သည္လည္းမဟုတ္၊ သို ့ေသာ္ ႏွင္းဆီကိုသာႀကိဳက္ပါသည္။
ေမေမ့ကိုေတာ့ စကားအျဖစ္ ျပန္မေျပာခဲ့ပါ။ ကၽြန္မေျပာခ်င္ေသာ စကားလံုးမ်ားကို ယခုစာမ်ားျဖင့္ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွ ေျပာၿပီး ေရးလိုက္ပါသည္။

” ေမေမေရ… ႏွင္းဆီႀကိဳက္တဲ့ သမီးက ေမေမႀကိဳက္တဲ့ သဇင္လို သစ္ပင္အျမင့္ႀကီးေပၚမွာပဲေပါက္ေပါက္၊ ပန္းအိုးနဲ ့စိုက္ၿပီးတယုတယ ပဲေပါက္ေပါက္၊ တျခားသစ္ပင္အားကိုးနဲ ့ကပ္ေပါက္ေနရတဲ့ ေတာ္၀င္ပန္းမ်ိဳး မႀကိဳက္ပါဘူး၊ ႏွင္းဆီကေလ…ေျမနိမ့္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ပန္းအိုးထဲမွာပဲျဖစ္ျဖစ္…သူ ့အပင္နဲ ့သူရပ္တည္ႏိုင္တဲ့ပန္းအျဖစ္ ေပါက္တာပါ။ ဆူးေတြနဲ ့မို ့အျပစ္မတင္ပါနဲ ့အံုး ေမေမေရ… သူ ့ဘ၀ဟာ ေလာကဓံဆူးေတြ၊ မာနလိွဳင္းတံပိုးေတြၾကားမွာ သိပ္လွတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနသူပါ။”

ပန္းတစ္ပြင့္အား ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အျဖစ္ ကၽြန္မ ေျပာင္းလဲဖို ့အရင္က ႀကိဳးစားၾကည့္ဖူးပါသည္။
ခ်စ္ေသာ ပန္းႏွင္းဆီ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖင့္ပါ။ သို ့ေသာ္ ကၽြန္မကဗ်ာမွာ အေတာ္ေလးညံ့ေနပါသည္။
စာေရးသူရဲ  ့ခံစားခ်က္၊ စိတ္ေနသေဘာထားမ်ားႏွင့္ စာဖတ္သူမ်ားၾကားတြင္ ကြာဟႏိုင္ပါသည္။
သုိ ့ေသာ္လည္း ႏွင္းဆီသည္ ကၽြန္မႏွစ္သက္မိေသာပန္းအျဖစ္ အထက္ပါေလွ်ာက္လဲခ်က္မ်ားျဖင့္ အသက္သြင္းမိျပန္ပါသည္။

“ပန္းတို ့မည္သည္ ၊ ဖူးၿပီးလွ်င္ပြင့္
ပြင့္ၿပီးလွ်င္ေၾကြ၊ မေၾကြခင္ေမ
ပန္းသခင္ႏွင့္ ေနပါရေစ”။     ။

ေယာနိေသာ မနာသီကာရ
ေလးစားလွ်က္
ျမေလးသွ်င္

သဘာ၀ Vs အလွတရား

ေလာကမွာေလ သဘာ၀အတိုင္းကို ဦးစားေပးဖို ့လား၊ အလွအပကို ဦးစားေပးဖို ့လား ေမးခြန္းေတြ ဒီဘိတ္ျဖစ္ေအာင္ ေမးလာခဲ့ရင္ ဒီဗီဒီယိုေလး ၾကည့္ၿပီး အေတာ္ ေတြးစရာေတြထပ္ေပၚလာႏိုင္ပါတယ္။
ဗီဒီယိုဟာ ေၾကာ္ျငာတစ္ခုပါ။ သိတဲ့အတိုင္း ေၾကာ္ျငာလို ့မထင္ရေလာက္ေအာင္
ေၾကာ္ျငာတဲ့ Dove ေၾကာ္ျငာေလးပါ။ ႏိုင္ငံျခားေၾကာ္ျငာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေပးခ်င္တဲ့ Message က ျမင့္လို ့အေတာ္ေတြးယူရပါတယ္။

ဓာတ္ပံု Photoshop effect ေတြနဲ ့ျပသြားလို ့ၾကည့္ရတာ အေတာ္လည္း စိတ္၀င္စားဖို ့ေကာင္းပါတယ္။
Dove ေပးခ်င္တဲ့ Message ကေတာ့ သဘာ၀အတိုင္းကိုလုပ္ယူတာမ်ိဳးမဟုတ္တဲ့ Real beauty ကိုေပးခ်င္တဲ့ စာသားေလးေတြနဲ ့ေၾကာျငာပါ။

ဒီေၾကာ္ျငာေလးကို ကၽြန္မဆရာေျပာျပလို ့ႀကိဳက္မိၿပီးတင္လိုက္တာပါ။

ျမေလးသွ်င္

ယုန္ Vs လိပ္ ဗားရွင္းေလး

ယုန္နဲ ့လိပ္ပံုျပင္က ကၽြန္မတို ့ငယ္ငယ္တုန္းက သင္ခဲ့ရလို ့ အၿမဲမွတ္မိေနၾကၿပီး သင္ခန္းစာေကာင္းေပးတဲ့ ပံုျပင္ေလးပါ။ ေခတ္ေတြအဆက္ဆက္ေျပာင္းကုန္ၿပီမို ့ေခတ္သစ္ယုန္နဲ ့လိပ္ပံုျပင္ဟာ Software ဗားရွင္းေတြလို  (Vertion 4) ပံုျပင္ ေလးေလာက္ ေရာက္ခဲ့တာကို အားရ၀မ္းသာ ေတြ ့လိုက္ရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မ ဒီယုန္နဲ ့လိပ္ပံုျပင္ကို ဗားရွင္းတပ္ေခၚလိုက္တာပါ။

အခုေနာက္ပိုင္းဖတ္ခဲ့ရတဲ့ ယုန္နဲ ့လိပ္ပံုျပင္ေတြမွာ ေခတ္ေတြအညီေျပာင္းလဲလာတဲ့ အေတြးအေခၚကို သင္ခန္းစာလွလွေပးတာမို ့ကၽြန္မ အရမ္းသေဘာက်မိလုိ ့Teamwork စာထဲမွာပါတဲ့ ပံုေလးေတြနဲ ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ မွီျငမ္းဘာသာျပန္လိုက္ပါတယ္။

ယုန္ Vs လိပ္ ဗားရွင္း (တစ္)
ဒီပံုျပင္ေလးက ကၽြန္မတို ့အားလံုး သိၿပီးသား ပံုျပင္ေလးပါ။
တစ္ခါတုန္းက ယုန္နဲ ့လိပ္တို ့ဟာ ဘယ္သူပိုအေျပးျမန္မလဲဆိုတာကို အျငင္းပြားၾကပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္သူတုိ ့ဟာ အေျပးၿပိဳင္ဖို ့သေဘာတူဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကပါတယ္။
ယုန္ဟာ အေျပးျမန္ျမန္နဲ ့ေျပးပါတယ္။
အဲဒီ့ေတာ့ သူေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လိပ္ဟာ အေနာက္ခပ္ေ၀းေ၀းမွာ က်န္ခဲ့ေၾကာင္း ေတြ ့လိုက္ရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ယုန္ဟာ သစ္ပင္ေအာက္မွာ အနားယူၿပီးမွ ဆက္ေျပးဖုိ ့စဥ္းစားလိုက္တယ္။
ယုန္ဟာ သစ္ပင္ေအာက္မွာ ထိုင္ၿပီးေတာ့ မၾကာခင္မွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။
လိပ္ကေတာ့ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ တေရြ ့ေရြ ့လာရင္းနဲ ့အိပ္ေနတဲ့ ယုန္ကိုလွည့္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ပန္းတိုင္၀င္သြားပါတယ္။
လိပ္ဟာ အျငင္းပြားစရာမလိုေအာင္ ခ်န္ပီယံျဖစ္သြားပါတယ္။
ယုန္ဟာ ႏိုးလာတဲ့အခါမွာမွ သူအေျပးၿပိဳင္ပဲြရွံဳးတာ သတိျပဳမိသြားပါတယ္။

ဒီပံုျပင္ေလးဟာ ကၽြန္မတို ့အားလံုး ႀကီးျပင္းလာခဲ့တဲ့ပံုျပင္ေလးပါပဲ။
ဒီဗားရွင္းတစ္ကိုေတာ့ အားလံုးသိေပမယ့္ ဗားရွင္းတစ္ကေန ေလးအထိ စံုေအာင္ ဘာသာျပန္လိုက္တာပါ။

သင္ခန္းစာ (၁)။          ။ ဒီပံုျပင္ေလးဟာ ေျဖးေျဖးနဲ ့မွန္မွန္သာ ေျပးမယ္ဆိုရင္ ၿပိဳင္ပဲြကို အႏိုင္ရမယ္ ဆိုတာ ေျပာျပေနပါတယ္။

ယုန္ Vs လိပ္ ဗားရွင္း (ႏွစ္)

ဗားရွင္းတစ္ေလာက္နဲ ့ရက္တန္ ့မေနပဲ ယုန္ နဲ ့လိပ္ပံုျပင္ဟာ ေရွ ့ဆက္ပါတယ္။
ယုန္ဟာ ပထမ အေျပးၿပိဳင္ပဲြမွာရွံဳးခဲ့တာ မေက်နပ္ပါဘူး။
ယုန္ဟာ အေျပးၿပိဳင္ပဲြမွာရွံဳးတာ သူ ့ကိုယ့္သူ အရမ္းအထင္ႀကီးသြားၿပီး ေပါ့ေပါ့ဆဆသေဘာထားခဲ့လို ့ဆိုတာ နားလည္သြားခဲ့ပါတယ္။
အဲလိုသာ မျဖစ္ခဲ့ဖူးဆိုရင္ လိပ္ဟာ သူ ့ကိုႏိုင္စရာအေၾကာင္းမရိွဘူးလို ့သူ ေတြးလိုက္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ယုန္ဟာ လိပ္ကို ေနာက္ထပ္အေျပးၿပိဳင္ဖို ့စိန္ေခၚလိုက္ပါတယ္။
လိပ္ကလည္း သေဘာတူလိုက္ပါတယ္။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ယုန္ဟာ တာလႊတ္ကတည္းကေန ပန္းတိုင္ေရာက္တဲ့အထိ မနားတမ္းအသားကုန္ ေျပးလိုက္ပါတယ္။
ယုန္ဟာ လိပ္ကို မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာခ်န္ခဲ့ၿပီးအျပတ္သတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

သင္ခန္းစာ (၂)။          ။ဒီပံုျပင္ေလးက ျမန္ျမန္နဲ ့အဆင္ေျပကိုက္ညီေအာင္ ေျပးႏိုင္မယ္ ဆုိရင္ ေျဖးေျဖးနဲ ့မွန္မွန္ကို အႏိုင္ရမယ္ လို ့ေျပာျပေနပါတယ္။

ပထမပံုျပင္မွာ ေျဖးေျဖးနဲ ့မွန္မွန္သာ ေျပးမယ္ဆိုရင္ ၿပိဳင္ပဲြကို အႏိုင္ရမယ္ လို ့ေျပာျပေပမယ့္ ဒုတိယပံုျပင္လို  ျမန္ျမန္နဲ ့ပန္းတိုင္အရင္ေရာက္ေအာင္ေျပးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ပိုေကာင္းပါတယ္ လို ့ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလး ဆိုလိုခ်က္ပါ။

ယုန္ Vs လိပ္ ဗားရွင္း (သံုး)

ဗားရွင္းႏွစ္ေလာက္နဲ ့လည္း ပံုျပင္ေလးဟာ ရက္တန္ ့မေနပါဘူး။
ပံုျပင္ေလးဟာ ေရွ ့ဆက္ဖို ့အေၾကာင္းဖန္လာပါတယ္။
အဲဒီမွာ လိပ္ဟာစဥ္းစားပါေတာ့တယ္။
သူဟာ အရင္လမ္းေၾကာင္းနဲ ့ယွဥ္ၿပိဳင္မယ္ဆိုရင္ ယုန္ကုိ ဘယ္လိုမွ မႏိုင္ႏိုင္ဘူး ဆိုတာ နားလည္သြားပါတယ္။
လိပ္ဟာ အဲလိုစဥ္းစားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ယုန္ကို ေနာက္ထပ္အေျပးၿပိဳင္ဖို ့စိန္ေခၚလိုက္ျပန္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ လိပ္ဟာ တျခားလမ္းေၾကာင္းမတူတဲ့ဘက္က ေျပးဖို ့ယုန္ကိုေျပာလိုက္ပါတယ္။
ယုန္က သေဘာတူပါတယ္။
ယုန္ဟာ ထံုးစံအတိုင္း သူ ့ရဲ ့အေျပးရိွန္ကို ထိပ္ဆံုးျမွင့္ၿပီး ျမစ္ကမ္းဆီထိေရာက္သြားပါတယ္။
ပန္းတိုင္က ႏွစ္ကီလိုမီတာ( တစ္မိုင္ေက်ာ္ေက်ာ္) ေ၀းတဲ့ ျမစ္တစ္ဖက္ကမ္းမွာပါ။
ယုန္ဟာ ျမစ္ကိုၾကည့္ၿပီးဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ပါဘူး။
အဲသည့္အခ်ိန္မွာ လိပ္ဟာျမစ္ထဲကို လိမ့္ဆင္း၊ ေရကူးသြားၿပီး ဟိုဘက္တစ္ဖတ္ကမ္းဆီေရာက္ပါတယ္။
တစ္ဖက္ကမ္းမွာရိွတဲ့ပန္းတုိင္ဆီ ဆက္ေလွ်ာက္သြားၿပီး ပန္း၀င္သြားပါေတာ့တယ္။

သင္ခန္းစာ (၃)။          ။ဒီပံုျပင္ေလးက ေပးတာကေတာ့-  ပထမဦးဆံုး ကိုယ့္မွာရိွတဲ့ အားသာတဲ့ အမာခံ အရည္အခ်င္းကို ေဖာ္ထုတ္သတိျပဳမိၿပီး ကိုယ့္အရည္အခ်င္းနဲ ့လိုက္ဖက္တဲ့ ၿပိဳင္ကြင္းကိုေရြးၿပီး ေျပာင္းၿပီးယွဥ္ၿပိဳင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ကိုယ့္မွာရိွတဲ့ အားသာခ်က္ေတြသာ မင္းကို တိုးတက္ဖံြၿဖိဳးဖို ့နဲ ့အခြင့္အလမ္းေတြ ဖန္တီးေပးႏိုင္တယ္္္ ဆိုတာ သတိခ်ပ္သင့္ပါတယ္။

ယုန္ Vs လိပ္ ဗားရွင္း (ေလး)

ယုန္နဲ ့လိပ္ဟာ ဒီေလာက္အေျပးၿပိဳင္ပဲြၿပိဳင္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ တကယ့္ကို သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြျဖစ္သြားပါတယ္။ (ဟဲဟဲ…ဒီေလာက္ၿပိဳင္ပဲြသံုးပဲြေလာက္ ၿပိဳင္တာၾကာသြားလို ဒီႏွစ္ေကာင္ ခင္မင္ရင္းႏွီးသြားတာ ထင္ပါတယ္။)
သူတို ့ႏွစ္ေကာင္ဟာ ဒီတစ္ခါတူတူစဥ္းစားၾကပါေတာ့တယ္။
ႏွစ္ေကာင္လံုးသတိျပဳမိတာကေတာ့ သူတို ့ေနာက္ဆံုးၿပိဳင္ပဲြမွာ ေကာင္းေကာင္းေျပးၾကမယ္ေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ သူတို ့ေနာက္ဆံုးၿပိဳင္ပဲြအေနနဲ ့ထပ္ၿပိဳင္ဖို ့ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေျပးမွာ အဖဲြ ့လို ေျပးမွာတဲ့။
သူတုိ ့စတင္ၿပီး ေျပးပါတယ္။

ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ ယုန္ဟာလိပ္ကို ပုခံုးေပၚထမ္းၿပီး ျမစ္ကမ္းပါးအထိ သယ္ပိုးခဲ့ပါတယ္။

ျမစ္ကိုျဖတ္ကူးတဲ့အခါမွာေတာ့ လိပ္ေက်ာေပၚယုန္တက္ၿပီး လိပ္ဟာ ေရကူးသြားခဲ့ပါတယ္။

ျမစ္တစ္ဖက္ကမ္းကိုေရာက္တဲ့အခါ ယုန္ဟာလိပ္ကိုသယ္ပိုးၿပီး သူတို ့ပန္းတိုင္ကို တူတူသြားလိုက္ပါေတာ့တယ္။
အဲဒီအခါမွာ သူတို ့ႏွစ္ေကာင္လံုး အရင္တုန္းကႏိုင္ခဲ့တာေတြထက္ ပိုၿပီး ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္တဲ့ စိတ္ေက်နပ္မႈေတြရခဲ့ပါေတာ့တယ္။

သင္ခန္းစာ (၄)။          ။ဒီပံုျပင္ေလးရဲ  ့ဆိုလိုခ်က္ဟာ – လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းေတြဆီမွာ သိပ္ကိုထူးခၽြန္ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ အမာခံအရည္အခ်င္းေတြရိွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္  အဖဲြ ့အစည္းေတြအေနနဲ ့လုပ္တဲ့အခါမွာေတာ့ တျခားသူတစ္ဦးရဲ  ့အရည္အခ်င္းေတြနဲ့ ကိုယ့္အရည္အခ်င္းေတြ ထပ္တူညီမႈမရိွတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ သဟဇာတ မျဖစ္တဲ့အခါ ထိခိုက္တာေတြ ရိွလာပါတယ္။
ဘာျဖစ္လို ့လည္းဆိုရင္ တျခားသူတစ္ဦး ထူးခၽြန္ေျပာင္ေျမာက္ေအာင္လုပ္ႏိုင္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ကိုယ္ဟာ မလုပ္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ ကိုယ့္အရည္အခ်င္းေတြကိုေမ့ၿပီး အားေလ်ာ့သြားတက္လို ့ပါပဲ။
အဖဲြ ့ေတြတဲ့လုပ္တဲ့အခါမွာ အေျခအေနေပၚမူတည္ၿပီးလုပ္ေဆာင္ရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈဆိုတာ ရိွပါတယ္။
ဆိုလိုသည္မွာ လူေတြရဲ ့ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီမွာ သူ ့အရည္အခ်င္းနဲ ့သူဆိုတာရိွပါတယ္။
တခါတေလ အရည္အခ်င္းေတြမတူတဲ့အလိုက္၊အေျခအေနအခ်ိန္အခါေတြ မတူတာေတြအလိုက္ေပၚ မူတည္ၿပီး အႏိုင္အရွံဳးေတြ ကဲြျပားသြားတာမ်ိဳးပါ။
အဲဒါေတြကို အဖဲြ  ့ေတြအုပ္စုေတြမွာ အလုပ္လုပ္ရင္ သက္ဆိုင္ရာအရည္အခ်င္းေတြအလိုက္ သူ ့ေနရာနဲ ့သူေနရာခ်ၿပီး အဖဲြ ့ရဲ ့ပန္းတိုင္ရေအာင္ ေရွ ့ဆက္ဖို ့ပါပဲ။

ဒီေနာက္ဆံုးပံုျပင္ေလးက ျမန္မာစကားပံုမွာရိွတဲ့ “ရွဥ္ ့လည္းေလွ်ာက္သာ ပ်ားလည္းစဲြသာ“ အေျခအေနလိုပါပဲ။
ဒီပံုျပင္ဗားရွင္းနံပါတ္ေလးဟာ Win-Win situation ဆိုတဲ့ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္အက်ိဳးရိွၿပီး အႏိုင္ရတဲ့ နည္းလမ္းေလးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အေပၚကပံုျပင္ တစ္ကေန သံုးအထိက Win-Lose situation ဆိုတဲ့ တစ္ေယာက္ႏိုင္ရင္ တစ္ေယာက္ရွံဳးတဲ့သေဘာတရားပံုျပင္ေလးေတြပါ။  အနႏ ၱသူရိယ အမတ္ႀကီးရဲ  ့ “သူတည္းတစ္ေယာက္၊ ေကာင္းဖို႔ေရာက္မူ
သူတစ္ေယာက္မွာ၊ ပ်က္လင့္ကာသာ
ဓမၼတာတည္း။”
မ်က္ေျဖသံေ၀ဂ လကၤာ နဲ ့တူတဲ့ Win-Lose situation မ်ိဳးထဲမွာ ကၽြန္မတို ့ေတြ ရုန္းမထြက္ႏိုင္ေသးပါဘူး။
ပံုျပင္ေလးကို ဖတ္ၾကည့္ရင္းနဲ ့ကၽြန္မႀကိဳးစားအတုယူေနတာေတာ့ ၾကာေနပါၿပီ။

ယုန္နဲ ့ ့လိပ္ဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္ အေျပးၿပိဳင္ၾကပါသည္။။ ၿပိဳင္ပဲြဂိမ္းတုိ ့၏ ထံုးစံအတိုင္း တစ္ေယာက္ႏိုင္လွ်င္  တစ္ေယာက္ရံွဳးရမည္မွာ သဘာ၀က်ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ အားကစားတြင္ အႏိုင္အရွံဳးမွာ ခရာပင္ျဖစ္ပါသည္။ သို ့ရာတြင္ ေျပာင္းလဲလာေသာ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း ေခတ္ႀကီးထဲတြင္ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊လူမႈေရးတို ့အလယ္တြင္ ၿပိဳင္ပဲြကဲ့သို ့အႏိုင္အရွံဳးကိုေဇာင္းေပးေသာ ေခတ္မွာ တျဖည္းျဖည္း ေလွ်ာ့ပါးလာပါသည္။

စီးပြားေရးအေနျဖင့္ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ ကမာၻ ့ထိပ္တန္းကားကုမၸဏီႀကီးျဖစ္ေသာ ဂ်ပန္တိုယုိတာကုမၸဏီသည္ သူ၏တိုက္ရိုက္ကားၿပိဳင္ဘက္ဟုဆိုႏိုင္ေသာ GM ကုမၸဏီျဖင့္ နည္းပညာဆိုင္ရာ အက်ိဳးမဟာမိတ္ဖဲြ ့မႈမ်ားျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ တုိယိုတာသည္ Exxon Mobil Corporation ကဲ့သို ့အခ်င္းခ်င္းဆက္ႏြယ္ေသာ မဟာမိတ္မ်ား၊ အက်ိဳးတူပူးေပါင္းထားေသာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္မ်ား၊ အစု၀င္မ်ားျဖင့္ win-win အေျခအေနတည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ယေန ့ကမာၻ ့ထိပ္တန္းကုမၸဏီအေနျဖင့္ ရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့ေလသည္။
သူ-ႏိုင္၊ ငါရွံဳးေသာ (Win-Lose) ေခတ္ေတြမွ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္စလံုးအက်ိဳးရိွေသာ (Win-Win) Relationship မ်ိဳးေတြတည္ေဆာက္ေနၾကေသာ ေခတ္ပံုစံအား ယုန္ႏွင့္လိပ္ပံုျပင္ျဖင့္ ခံစားမိလုိက္ရပါေတာ့သည္။ ။

ေယာနိေသာမနာသီကာရ
ေလးစားလွ်က္
ျမေလးသွ်င္

ေျပာင္းလဲရမယ့္ စကားလံုးမ်ား ( Do Vs Don’t)

ကၽြန္မကုိယ္တိုင္ေရာ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ၾကားေနရတဲဲ့စကားလံုးေတြဆီကေန ကၽြန္မသင္ယူဖို ့အၿမဲႀကိဳးစားေနလွ်က္…..။ အရာရာတိုင္းမွာ ဆန္ ့က်င္ဘက္ဆိုတာေတြ ရိွေနတက္ၿပီး တခါတေလ သတိမျပဳ မိလို ့ မေ၀ဖန္ မပိုင္းျခားႏိုင္တာေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္ေလ့ရိွပါတယ္။ အဆိုးနဲ ့အေကာင္း၊ ေအာင္ျမင္သူနဲ ့ရံွဳးနိမ့္သူ ၊အေကာင္းျမင္သူနဲ ့အဆိုးျမင္သူ ၊အျဖဴနဲ ့အနက္ စသျဖင့္ ဆန္ ့က်င္ဘက္ေတြကို အထင္းသား ခဲြျခားၿပီး ဟိုဘက္နဲ ့ဒီဘက္ ပိုင္းျခားၿပီးေတာ့ တဲြျမင္ဖို ့ကၽြန္မႀကိဳးစားၾကည့္ခဲ့မိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
Versus (Vs) ဆိုၿပီး စကားလံုးအနက္အဓိပၸာယ္ႏွစ္ခုကို ယွဥ္ၿပီး ေရးတာမ်ိဳး သိပ္သေဘာက်ခဲ့မိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မ ဘေလာ့ေလးမွာ (Vs) ဆိုၿပီး ေခါင္းစဥ္မွာ အဲလိုပံုစံျဖစ္ၿပီး ေရးခဲ့မိပါတယ္။

တခါတေလမွာလည္း တကယ့္ ဆန္ ့က်င္ဘက္ အျဖဴ နဲ ့အနက္္ လို မဟုတ္ပဲ ၾကားထဲမွာ မီးခိုး ေရာင္္ဆိုတာမ်ိဳးနဲ ့ႏွိဳင္းယွဥ္လာတာမ်ိဳးေတြရိွလာရင္ေတာ့ ဒီလိုႏွိဳင္းယွဥ္မႈစကားလံုးေတြၾကား Versus ခ် ၾကည့္ၿပီး အေတာ္သဲကဲြေအာင္သိၿပီးေရးဖို ့ႀကိဳးစားၾကည့္ခ်င္လာပါတယ္။

ကၽြန္မဖတ္ခဲ့ရတဲ့ ဆရာ ခင္ေမာင္ညိဳ ေဘာဂေဗဒ ေရးထားတဲ့ လူမႈဆက္ဆံေရး နည္းဗ်ဴဟာ စာအုပ္မွာပါတဲ့ ေအာင္ျမင္သူ နဲ ့ရွံဳးနိမ့္သူ ပံုစံလို အလားတူစာမ်ိဳးေရးထားတဲ့ စာသားေလးကို အမွတ္မထင္ အင္တာနက္ေပၚကေန ေတြ ့လိုက္ပါတယ္။ “မင္းစကားလံုးေတြေျပာင္းလိုက္ရင္ မင္းဘ၀ကိုပါ ေျပာင္းလဲႏိုင္ပါမယ္” ဆိုတဲ့ စာသားေလးကို Vs လုပ္ၾကည့္ ခ်င္လို ့ ကၽြန္မဇယားဆဲြၿပီး ” Do Vs Don’t ” လုပ္ၾကည့္ၿပီး ဘာသာျပန္လိုက္ပါတယ္။

ဒီစကားေလးေတြက ေအာင္ျမင္သူ နဲ ့ရံွဳးနိမ့္သူ ေတြ ေျပာတက္တဲ့စကားေလးေတြပါ။ ႏွိဳင္းယွဥ္ၾကည့္လိုက္ပါေနာ္ –

“Do”	“Don’t”
“I haven’t yet.” ကၽြႏိုပ္ မလုပ္ရေသးတာပါ	“I can’t” ကၽြႏိုပ္ မလုပ္ႏိုင္ ပါဘူး
” When I “ အဲ့သည့္အခ်ိန္ေရာက္ရင္	“If I” အကယ္၍သာ
” I Will Do” ကၽြႏု္ပ္ လုပ္မယ္	“I Will Try” ကၽြႏု္ပ္ႀကိဳးစားၾကည့္မယ္
” That’s going to be a challenge” ဒါဟာ စိန္ေခၚမႈတစ္ရပ္ပါပဲ	“That’s going to be a problem” ဒါျပႆနာတစ္ခုေတာ့ရိွေနၿပီ
” I will find out “. ကၽြႏိုပ္ ရွာၾကည့္မယ္	“I don’t know” ကၽြႏိုပ္ မသိဘူး
” What a success — > I learned something” ေအာင္ျမင္မႈပါပဲ— ကၽြႏိုပ္ တစ္ခုခုသင္ယူလိုက္ရပါတယ္	” What a failure “ ရံွဳးနိမ့္မႈပဲ

ေအာင္ျမင္သူေတြဟာ “Do” ေခါင္းစဥ္လိုပဲ လုပ္ကိုလုပ္မယ္ဆိုတဲ့ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့  စိတ္ဓာတ္ခြန္အားအျပည့္ရိွသူေတြျဖစ္ၿပီးေတာ့ ရွံဳးနိမ့္သူေတြကေတာ့ “Don’t” ေခါင္းစဥ္ေအာက္ကလို အားေလွ်ာ့တဲ့စိတ္ေတြနဲ ့အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့စိတ္ဓာတ္ စကားလံုးေတြျဖစ္တာေတြ ့ရပါတယ္။

ေအာက္ဆံုးစာေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈပါပဲ— ကၽြႏိုပ္ တစ္ခုခုသင္ယူလိုက္ရပါတယ္ ၊ ရံွဳးနိမ့္မႈပဲ ဆိုတဲ့ စကားေလးေတြဟာ ၀င္စတန္ခ်ာခ်ီ က ေျပာခဲ့တဲ့စာေလးနဲ ့တူပါတယ္။

”အဆိုးျမင္သူဟာ အခြင့္အလမ္းေတြတိုင္းကို အခက္အခဲအျဖစ္ျမင္ၿပီး အေကာင္းျမင္သူကေတာ့ အခက္အခဲေတြ ့တိုင္း အခြင့္အလမ္းလို ့ျမင္ပါတယ္။”
A pessimist sees the difficulty in every opportunity; an optimist sees the opportunity in every difficulty. (Winston Churchill)

Vs ေတြကို ႏွိဳင္းယွဥ္ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္မတို ့ေတြ ဘယ္ဆီကိုမ်ား သြားမွာပါလိမ့္ ?
ကိုယ္တိုင္ေမးခြန္းေတြ ေမးၿပီး လမ္းမေတြေပၚေလွ်ာက္ေနဆဲ….။

ေယာနိေသာမနာသီကာရ
ေလးစားလွ်က္
ျမေလးသွ်င္

အတိုင္းထက္ အလြန္ Vs အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိ

          အတိုင္းထက္ အလြန္ Vs အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိ

                     ဆိုတဲ့ စကားႏွစ္ခြန္းကို ကၽြန္မသဲကဲြေအာင္ အေတာ္ႀကိဳးစားယူရသည္။ ေနေနာ္ ရဲ ့”အတိုင္းထက္ အလြန္ပဲ” သီခ်င္းစာသားကေတာ့ အလြန္မိ၏။ လူေတြကို အတိုင္းထက္ အလြန္ သို ့ အတိုင္းအတာ တစ္ခု အထိယံုသင့္ပါသလား ေမးခြန္းကို ကၽြန္မကိုယ့္ကုိကုိယ္ အၿမဲေမးမိေနသည္။ ထိုကိစၥသည္ Question တစ္ပုဒ္ပင္ျဖစ္ေနသည္။
                     ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က လူသတ္ၿပီး လက္ညိဳးေပါင္းတစ္ေထာင္လည္ပင္းမွာ သီကံုးဆဲြခဲ့တဲ့ အဂၤုလိမာလ ဟာ နာမည္ဆိုးနဲ ့လူသတ္သမားအဆင့္ထိေရာက္ေအာင္ ပို ့ႏိုင္သူဟာ သူ ့ဆရာအျပင္ “အတိုင္းထက္ အလြန္ ” ဆိုတဲ့ နာခံတဲ့ တပည့္ဟာ ဆရာ့အေပၚ လြန္ကဲစြာ ယံုၾကည္မွဳ နာခံမႈ သစၥာေစာင့္သိမႈလား ေမးခြန္းအထိ ေရာက္ေအာင္ စဥ္းစားဖူးပါတယ္။ အဂၤုလိမာလကို မနာလိုလို ့တပည့္ေတြရဲ ့ ကုန္းေခ်ာစကားကို ယံုမိတဲ့ ဆရာကေရာ “အတိုင္းထက္ အလြန္” ပါပဲလား စဥ္းစားၾကည့္ပါတယ္။
                    အဲ့ဒီ့ေခတ္ကမို ့ဆရာေျပာတိုင္း တေသြတသိမ္းလိုက္နာ တာမို ့ေျပာခဲ့ရင္လည္း ဒီေခတ္ႀကီးမွာ ကိုယ့္ထက္ အသက္ႀကီးသူ၊ ၀ါႀကီးသူ ၊အေတြ ့အႀကံဳရိွသူ သင္ဆရာ၊ျမင္ဆရာ ၾကားဆရာ သမားမ်ားက သူတို ့ေျပာတာ အမွန္ခ်ည္းပဲ ယူဆၿပီး ကိုယ့္ထက္ အသက္ငယ္သူ ၊ ပညာ အေတြ ့အႀကံဳနည္းသူမ်ားအေပၚ  ငါေျပာတာအမွန္ဟု နိမ့္ခ်ဆက္ဆံ ခဲ့ပါလွ်င္ေရာ တရားပါ၏ေလာ ဟု ေမးခြန္းထုတ္ခ်င္စရာျဖစ္လာပါသည္။
ေနရာတကာတြင္ အက်ိဳးအေၾကာင္းရိွပါသည္။ အက်ိဳးအေၾကာင္း အခ်က္အလက္ ခိုင္လံုစြာနဲ ့တင္ျပႏိုင္ပါက အတိုင္းထက္ အလြန္ မဟုတ္ေတာ့ပါ။ အကိုးအကားအခ်က္အလက္ မွန္ကန္ပါက တင္ျပသူ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ခံသာ ျမင္သာ ေသာ အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိ ရရိွႏိုင္ပါေတာ့တယ္။
                      ကၽြန္မရဲ ့အယူအဆတစ္ရပ္မွာ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ ကၽြန္မထက္ ငယ္သူပင္ ျဖစ္ေစ သူ ့ဆီမွာ ကိုယ္မသိတဲ့ပညာ အယူအဆ အေတြးအေခၚရိွေနရင္ အဲ့သူ ကို ဆရာတင္ဖို ့၀န္မေလးပါ။ ေနာက္ အသက္ႀကီးခဲ့သူ ျဖစ္ပါကလည္း ကိုယ့္ထက္ ေတာ္လွ်င္ျဖစ္ေစ အသက္အရပဲ ျဖစ္ေစ ေလးစားတက္ပါတယ္။
ငယ္သူျဖစ္ေစ ၊ ႀကီးသူ ျဖစ္ေစ အဲဒီ့လူက ကိုယ့္ကို တစ္ခုခု ဆံုးမသင္ေပးဖူးရင္ သူတို ့ကို အၿမဲေက်းဇူးတင္ေနတက္ပါသည္။
                      သို ့ေသာ္ တစ္ေနရာရာတြင္ ကၽြန္မ မႀကိဳက္တဲ့ အယူအဆ လမ္းေၾကာင္း ေသြဖီခ်င္လာေသာ ထိုဆရာသမားမ်ားကို ျပန္ရင္ဆိုင္ေတြ ့ပါက အရင္က ေက်းဇူးနဲ ့ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မေခ်တက္ပါ။ ေက်းဇူးရိွတာက တပိုင္းစီထားတက္ပါတယ္။ သင္ေပးဖူးတဲ့ အရင္ကိစၥမွာ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ဆရာေတြဟာ မွန္ခ်င္ မွန္ေနမယ္။ အၿမဲတမ္း မမွန္ႏိုင္ဘူး ဆိုတာ ကၽြန္မလက္ခံထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေမးခြန္းလိုပံုစံ ကၽြန္မ ျပန္ထုတ္တက္ပါတယ္။ အဲသည့္အခါမွာ ေျဖရတဲ့သူ အႀကံခက္ၿပီး အျမင္ကပ္တက္ပါတယ္။ ကၽြန္မဆိုလိုရင္းမွာ ရန္သူမိတ္ေဆြမရိွပါ။ အမွန္အမွားအေပၚ ဘယ္လို ရူ ့ျမင္သလဲ ေမးခြန္းနဲ ့သူတို ့ရဲ ့ေဆြးေႏြးတင္ျပခ်က္ အေၾကာင္းအရင္းေပၚတြင္ပဲ အေျခခံပါသည္။ ဘယ္သူ ့ကိုမွ ေမတၱာမပ်က္ပဲ ရူ ့ျမင့္ခ်က္ မတူတဲ့ ရူ ့ေထာင့္အေပၚသာ
ၾကည့္ရူ ့ေနမိျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္မ မွားခဲ့သည္ရိွေသာ္ ကၽြန္မလက္ခံေလာက္တဲ့ အေျခအေနအကိုးအကားေတြနဲ ့တင္ျပပါကလည္း လက္ခံဖုိ ့၀န္မေလးပါ။
                     ကၽြန္မတို ့ Why ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို “အက်ီစားသန္က ရန္မ်ားတက္၏ ” စကားနဲ ့တစ္ခါတေလ ေရာခ်တက္ပါတယ္။ တစ္ခုခုဆို ေမးခြန္းသိပ္မထုတ္ပဲ ဆရာျဖစ္ေစ ေလးစားတဲ့သူျဖစ္ေစ အသက္ႀကီးသူျဖစ္ေစ ေျပာတာအမွန္လို ့ပဲ ယူဆၿပီး ရိွတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြေလာက္ပဲ ရပ္တန္ ့ေနတက္ၾကပါတယ္။ ေဆြးေႏြးျငင္းခုန္ဆူညံပဲြဆူတာမ်ိဳးကို ကၽြန္မတို ့ျမန္မာေတြ သိပ္မႏွစ္သက္တာ ေတြ ့ရပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ  ့ဆရာတစ္ေယာက္ေျပာဖူးပါတယ္။ သူက စာေရးဆရာပါ။
” ျမန္မာေတြဟာ ဦးေႏွာက္အေျခာက္ခံမယ့္ စဥ္းစားစရာမ်ိဳးဆို ဆန္အိတ္တစ္အိတ္ ဟိုနားနဲ ့ဒီနား ေျပးထမ္းခ်င္ ထမ္းမယ္၊ ဦးေႏွာက္အလုပ္ေပးဖို ့ဘယ္ေတာ့မွ မစဥ္းစားခ်င္ဘူး၊ ေခါင္းရွဳပ္စိတ္ရွဳပ္မခံခ်င္တာကိုး” လို ့ေျပာဖူးပါတယ္။

                    အဂၤုလိမာလ ဟာ အလြန္ေတာ္ၿပီး ရိုးသားေအးေဆးတဲ့ တပည့္ေက်ာင္းသားဘ၀ကေန ဆရာျဖစ္သူရဲ ့ပရိယာယ္လွည့္စားခ်က္ေၾကာင့္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ လူသတ္လက္ညိွဳးျဖတ္ဘ၀ကို ေရာက္ခဲ့တာ မေတာ္တဆ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆရာ့ကို ယံုၾကည္အားကိုးေလးစားလြန္း အတိုင္းထက္ အလြန္ ထိ ျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ပါ။

                    တစ္ခ်ိဳ ့ေသာကိစၥေတြသည္ အစြန္းေရာက္ျခင္းသည္ မေကာင္းပါ။ သို ့ေပမယ့္ အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိ ဆိုတာ ကလည္း ရိွပါသည္။ လူတစ္ေယာက္အေပၚ ေျပာေသာစကား စေနာက္ေသာစကား၊ ယံုသင့္မယံုသင့္ ခ်င့္ယံု မယံု ဆိုတာေတြ မွာလည္း အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိ ရိွပါေတာ့တယ္။ အေျခအေန  အေျခအခါအရ လိုက္ေလ်ာညီေထြမႈရိွၿပီး အခ်က္အလက္ဘယ္ေလာက္ခိုင္လံုေၾကာင္း တင္ျပမႈသည္သာ အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိ ကို အေျဖေပးပါလိမ့္မည္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ မည္သည့္ ကိစၥမဆို
အတိုင္းထက္ အလြန္ နဲ ့အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိ လြန္ဆဲြေကာင္း လြန္ဆဲြေနေပမယ့္ ရူ ့ျမင္သူရဲ  ့အေျခအေနအခ်န္အခါေပၚ မူတည္ေနပါေတာ့မည္။

သွ်င္

                 

ေအာင္ျမင္သူ Vs ရံႈးနိမ့္သူ

ေအာင္ျမင္သူ Vs ရံႈးနိမ့္သူ အေၾကာင္း ဇယားေလးကို ဆရာ ခင္ေမာင္ညိဳ ေဘာဂေဗဒ ေရးထားတဲ့ လူမႈဆက္ဆံေရး နည္းဗ်ဴဟာ စာအုပ္မွ ကူးယူတင္ျပထားပါတယ္။

ေအာင္ျမင္သူ Vs  ရံႈးနိမ့္သူ  

ေအာင္ျမင္သူ	ရံႈးနိမ့္သူ
ကၽြန္ေတာ္ ကံေကာင္းပါတယ္	ကံကို ဆိုးပါတယ္ဗ်ာ
ကၽြန္ေတာ္ အခ်ိန္လုၿပီး လုပ္လိုက္ပါ့မယ္	ကၽြန္ေတာ့္မွာ အခ်ိန္ရိွမယ္ထင္လား
ကဲ ၊ ျပႆနာကို အေျခခံက စလိုက္ၾကရေအာင္	အဲဒီက ေျပာရမွာကို ခက္ပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္တုိ ့ျမင္ပံုျမင္နည္းခ်င္း ကြာေနၾကတယ္	ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကို ေျပာင္းမွာ မဟုတ္ဘူး
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေကာင္းတယ္ ထင္တာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ဒီထက္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ႏိုင္ပါေသးတယ္	ကၽြန္ေတာ္က သူမ်ားေလာက္ေတာ့ မဆိုးေသးပါဘူး
ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာျပဦးေလ	က်ဴပ္ကေတာ့ ထပ္ခါတလဲလဲ ေျပာၿပီးၿပီ
ပိုေကာင္းတဲ့နည္း ရိွဦးမွာပါ	ဒီနည္းအတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို ့လုပ္ၿပီးၿပီပဲ
အေလ်ာ့အတင္း ရိွပါေသးတယ္	မွတ္တမ္းက ဒီအတိုင္း ေျပာထားတယ္
စီမံခန္ ့ခဲြသူေတြကို တင္ျပဖို ့ျပင္ဆင္ၾကရေအာင္	စီမံခန္ ့ခဲြေရးအဖဲြ ့က ဘယ္ေတာ့မွ သေဘာတူမွာ မဟုတ္ဘူး
ခင္ဗ်ားကေတာ့ တစ္ေန ့ကို တစ္မ်ိဳးေလ့လာတက္ေျမာက္	က်ဳပ္အေတြ ့အႀကံဳေတြ ဘယ္သြားထားမလဲ
ဒီတစ္ခါ အလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ၾကတာေပါ့	ႀကိဳးစားေနလို ့၊ ဘာမွ ျဖစ္လာမွမဟုတ္ဘူး
အဲဒီအေျပာင္းအလဲေလးက စိတ္၀င္စားဖုိ ့ေကာင္းပါတယ္	ဘာလို ့တစ္ခ်ိန္လံုး ေျပာင္းပစ္ေနရတာလဲဗ်

ဒီဇယားေလးကိုေတာ့ လုပ္ပံုလုပ္နည္းသင္ျပေပးတဲ့သူကေတာ ့ကိုလင္းထက္ ျဖစ္ပါတယ္။
သူ MMG မွာပဲ ပိုစ့္တင္ၿပီး ဒီပိုစ့္မွာ http://multiplygroups.multiply.com/journal/item/61 ေရးၿပီး သင္ေပးခဲ့တာပါ။
ေက်းဇူးတင္လွ်က္
သွ်င္

ဒိုင္ယာေလာ့’ Vs့ ‘ ဒီဘိတ္’

”    ‘ ဒိုင္ယာေလာ့’ နဲ ့ ‘ ဒီဘိတ္’ ကြာပံုကို ဆရာ ေက်ာ္၀င္းေရးတဲ့  အေတာင္ပံပါေသာ စကားလံုးမ်ား စာအုပ္မွ ကူးယူတင္ျပလိုက္ပါတယ္။          ‘ ဒီဘိတ္’ မွာလည္း အားနည္းခ်က္ရိွသလို အားသာခ်က္ေတြ ရိွပါတယ္။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္        ‘ ဒိုင္ယာေလာ့’ နဲ ့ ‘ ဒီဘိတ္’ ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးကို ႀကိဳက္ပါတယ္။ အခု MRTV 4 မွာလာေနတဲ့ Sunday Talk ဟာ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာေတာ့   ‘ ဒိုင္ယာေလာ့’ သေဘာေဆာင္ပါတယ္။ အခုလာေနတဲ့ တီဗီက “စကားနဘမ္း” အစီအစဥ္ကေတာ့ ‘ ဒီဘိတ္’ သေဘာေဆာင္တာ ေတြ ့ပါတယ္။ အစီအစဥ္ေတြဟာ တစ္မ်ိဳးစီ ေကာင္းတာေတြ ့ရပါတယ္။ အားလံုး ေဆြးေႏြးအႀကံျပဳရင္းနဲ ့ပိုၿပီး တန္ဖိုးရိွတဲ့ အစီအစဥ္ေတြ ေပၚထြက္လာမယ္လို ့ယံုၾကည္ေနပါတယ္။ ေလးစားစြာျဖင့္……သွ်င္ ”

{ဆရာ ေက်ာ္၀င္းေရးတဲ့  အေတာင္ပံပါေသာ စကားလံုးမ်ား စာအုပ္မွ –

Dialogue
မူရင္းဂရိစကားက ” ဒိုင္ယာလိုဂို” (Dialogos) ပါ။
‘ Dia’ ဆိုတာက Through လို ့အဓိပၸါယ္ရတယ္။ ေဖာက္ထြက္တာ၊ အျပန္အလွန္ စီးေမ်ာတာလို ့ယူႏိုင္ပါတယ္။
‘ Logos’ ဆိုတာကေတာ့ words သို ့မဟုတ္ Meaning လို ့အဓိပၸါယ္ေပါက္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ‘ ဒိုင္ယာေလာ့ ‘ ဆိုတာ လူေတြၾကား၊ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ေတြ အျပန္အလွန္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္စီးဆင္းေစတာ လို ့ယူႏိုင္ပါတယ္။ A free flow of meaning between people လို ့့အဓိပၸါယ္ဖြင့္ၾကပါတယ္။
ဒီေတာ့ ‘ ဒိုင္ယာေလာ့ ‘ မွာ ေျပာတဲ့အပိုင္းနဲ ့နားေထာင္တဲ့ အပိုင္းဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ိဳးရိွႏိုင္ပါတယ္။
ပါ၀င္တဲ့ ဘက္အသီးသီးက ေျပာလဲ ေျပာၾကမယ္။ နားလဲ နားေထာင္ၾကမယ္ေပါ့။ ေျပာသူသာ ရိွၿပီး နားေထာင္သူမရိွရင္ ‘ ဒိုင္ယာေလာ့’ မဟုတ္ပါဘူး။ ‘မိုႏိုေလာ့’ (Monologue) သာ ျဖစ္ပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ လူဆိုတာ နားေထာင္ရတာထက္ ေျပာရတာကို ခံတြင္းေတြ ့ၾကမွာပါ။ ဒါနဲ ့အမွ် ကိုယ္ေျပာတာကို နားေထာင္မယ့္ ပရိသတ္ကိုလဲ ေမွ်ာ္လင့္ၾကမွာပါပဲ။ ဒီသဘာ၀ကို ကိုယ္ခ်င္းစားစိတ္နဲ ့ဆင္ျခင္ႏိုင္ၾကရင္ ေျပာသူတိုင္းဟာ နားေထာင္သူလဲ လုပ္ႏိုင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့  ‘ ဒိုင္ယာေလာ့ ‘ ဆိုတာ အလွည့္က် ေျပာတဲ့ ျဖစ္စဥ္ပါ။ တၿပိဳင္နက္တည္းမွာ အလွည့္က် နားေထာင္ၾကတာလဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘက္ႏွစ္ဖက္ ‘ဒိုင္ယာေလာ့’ ၾကၿပီဆိုရင္ ဒိုင္ယာေလာ့ မျဖစ္ပဲ ‘ ဒီဘိတ္ ‘ ျဖစ္သြားတက္တာမ်ိဳးေတြ ရိွတက္ပါတယ္။

Debate
ဒီဘိတ္ ( Debate) က ‘ထိပ္တိုက္စနစ္’ ( Adversary System) နဲ ့အျပန္အလွန္စကားရည္ လုၾကတာပါ။ တစ္ဖက္ရဲ ့အရွဳံးဟာ ကိုယ့္အတြက္ အႏိုင္ဆိုေတာ့၊ တစ္ဖက္ရဲ ့အရွဴံးစာ ကိုယ့္အတြက္ အႏိုင္ဆိုေတာ့၊ တစ္ဖက္ရဲ ့အားနည္းခ်က္ကို ေဖာ္ထုတ္ေရးက အဓိက ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ ့ျပႆနာေျဖရွင္းဖို ့ထက္ ေဖာ္ထုတ္ဖြင့္ခ်ေရးက လႊမ္းလာေတာ့တယ္။
ေခတ္သစ္ * ဂိမ္းသီအိုရီ *( Game Theory) အလိုအရေတာ့ ဒါမ်ိဳးဟာ ‘ သုညဆက္ဆံေရး (Zero Sum Game) သာ ျဖစ္ပါသတဲ့။ အရံွဴးအႏိုင္ ေထလိုက္ရင္ အေျဖဟာ သုညမို ့ တစ္ခုလံုးအတြက္ အက်ိဳးမရိွပါဘူး။ ‘ ဒိုင္ယာေလာ့’ ကေတာ့ ( Non-Zero Sum Game) လို ့ဆိုပါတယ္။ သူမနာ ကိုယ္မနာ ဆက္ဆံေရးေပါ့။ ဒီလို ျဖစ္ႏိုင္ဖို ့အတြက္  ‘ ဒိုင္ယာေလာ့’ ဟာ ျပႆနာ ေျပၿငိမ္းေရးကို ဦးတည္ၾကရပါလိမ့္မယ္ (Case Orientate)၊ ကုိယ့္လိုအင္ ဆႏၵကို ေတာင္းဆိုတာမ်ိဳး (Demand) နဲ ့ခ်ဥ္းကပ္လို ့မရပါဘူး။ ႏွစ္ဖက္ညိႇႏိႈင္းယူရမယ့္ အဆိုျပဳခ်က္ (Proposal) ေတြနဲ ့သြားဖို ့လိုပါတယ္။ သူ ့ရဲ ့ရည္မွန္းခ်က္ဟာ ဘက္တစ္ဖက္ရဲ ့မဟာဗ်ဴဟာကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို ့မဟုတ္ပါ၊ ‘ၾကားအေျဖ’ (Compromise) တစ္ခုရဖုိ ့ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေန ့ေခတ္ၿပိဳင္ကမာၻမွာ ေရပန္းစားေနတာကေတာ့ ‘ယဥ္ေက်းမႈဒိုင္ယာေလာ့’ ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈခ်င္း ထိပ္တိုက္ေတြ ့မယ့္ အႏ ၱရယ္ကို ေရွာင္ရွားဖို ့တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းလို ့ဆိုၾကပါတယ္။ ေျပာရရင္ ယဥ္ေက်းမႈနယ္ပယ္မွာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း (Globalization) ေခတ္မွာ ‘ ဒိုင္ယာေလာ့’ နဲ ့သာ ေျဖရွင္းလို ့ရႏိုင္မယ့္ ျပႆနာေတြ မ်ားသထက္ မ်ားလာေနပါၿပီ။ }

အဆင္းကို ဘီးတပ္ျခင္းလား အေပၚကို တြန္းတင္ျခင္းလား (Up Vs Down)

          တခါတရံ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေမးခြန္းေမးမိသည္။ ငါ ေအာက္အဆင္းကို ဘီးတပ္မွာလား ၊အေပၚကို တြန္းတင္မွာလားဟု။

                      အေပၚကို တြန္းတင္ရန္ အလြန္ခက္လွပါသည္။ အေပၚကို အဆင္သင့္ေရာက္ၿပီးသူမ်ားသည္ နယ္ေျမသစ္ ရွာေဖြၿပီး ဆက္တက္ဖို ့ႀကိဳးစားေနသူမ်ားလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေပမည္။
                      အဆင္းကို ဘီးတပ္ဖို ့ဆိုသည္မွာ အလြန္လြန္ကူေသာ ကိစၥျဖစ္သည္။ တစ္ခ်ိဳ ့ေအာက္ဘက္ကို မဆင္းခ်င္ရရွာပဲ ေဘးက တြန္းထုတ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ အလိုအေလွ်ာက္ ေအာက္ကို လိမ့္ဆင္းသြားသူမ်ားလည္း ရိွရွာေပသည္။

                      မည္သို ့ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ သံသရာ ဆိုေသာ Cycle သေဘာသည္  အတက္အက်မွာ အၿမဲတမ္း ရပ္မေနတက္ပါ။ အေပၚသို ့တက္ရန္ အားယူရန္ မိမိမွာ အမ်ားဆံုးတာ၀န္ရိွေပသည္။ မည္သို ့ပင္ ေအာက္ကို တြန္းခ်ေသာ အေျခအေနပင္ ရိွလင့္ကစား၊ ကိုယ္တိုင္ ေအာက္သို ့ေတာက္ေလွ်ာက္ ဆင္းသြားရန္ ဆႏၵ မရိွပဲ အေပၚကို အားသာေသာ တေန ့တြင္ ျပန္တက္ရန္သာ အေရးႀကီးပါသည္။
                      ျမင္ေနၾကားေနရ အသံမ်ားသည္ တခါတေလတြင္ အဆင္းကို ဘီးတပ္ဖို ့ႀကိဳးစားေနသကဲ့ျဖစ္ေနသည္။ အေပၚကိုတြန္းတင္ရန္ စာသားနဲ ့ပင္ ခက္လွရံုသာမက တြန္းတင္ရန္ႀကိဳးစားသူမ်ားမွာ အဆင္းကိုပဲ အာရုံျပဳေနၾကသည္။ အေပၚကို ဘယ္သို ့ဘယ္ပံု ဘယ္နည္းလမ္း ျဖင့္ တက္မည္ဟု တကယ္ထိေရာက္တဲ့ စဥ္းစားပံုမ်ိဳးနဲ ့မခ်ဥ္းကပ္ၾက။ သူတို ့သည္ အဆင္းကို သာ အာရံု ျပဳ ေနၾကသည္။ ေအာက္ေျခတြင္ ဘယ္သို ့ဘယ္ပံုဆင္းရဲ ဒုကၡေရာက္ေၾကာင္းသာ ၿငီးညဴေနၾကသည္။ ခိုလိုပါပဲ ။ တကယ္လည္း အင္မတန္လည္း ဆင္းရဲလွပါသည္။ ေအာက္ေျခေရာက္ေနမွေတာ့ မဆင္းရဲ ပဲ ေနပါ့မလား။  သို ့ေသာ္ အရမ္းလြယ္ေသာ အဆင္းကို ဘီးတပ္ရံုမွ မထြက္ၾက။

                      အေပၚသို ့တြန္းတင္ရန္သည္ ကာယနဲ ့လည္း မလံုေလာက္ပါ။ ညဏပါ တြဲသံုးရန္လိုအပ္ေၾကာင္း အထူးေျပာစရာမလိုပါ။ Knowledge Based Society ေခတ္ႀကီးထဲတြင္ မိမိမွာ သင္ယူထားသည့္ ပညာသည္ မလံုေလာက္ရံုသာမက Continue Learning အဆက္မျပတ္ေလ့လာစူးစမ္း သင္ၾကားရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း လူေတြတဖြဖြေျပာရံုမွမဆံုးေသးခင္ Unlearning လုပ္ရပါမည္တဲ့။ ဘာလဲ Unlearning လဲ ဆိုေတာ့။လံုး၀ ေလ့လာသင္ယူမူမျပဳၾကရေတာ့မည္လား ဟု အဓိပၸါယ္ေကာက္လဲြသြားလွ်င္ သြားၿပီ။ Unlearning လုပ္ဖို ့ဆိုရာမွာ
မိမိသင္ယူထားတာေရာ၊ ဆက္လက္ေလ့လာထားတာေတြေရာ ပညာေတြကို အစြမ္းကုန္ ေလ့ လာ ၊ ၿပီးေတာ့ ဒီပညာေတြဟာ ဟုတ္မဟုတ္ ျပန္လည္ စမ္းစစ္ရမည္တဲ့။ ကၽြန္မတို ့ျမတ္စြာဘုရား ေဟာထားတာေတြနဲ ့တထပ္တည္း ကိုက္ေနပါသည္။ ဘယ္ပညာရိွ ဘယ္လို ေဟာေပမယ့္ ဒီဟာေတြ ဟုတ္မဟုတ္ ေလ့လာ စမ္းစစ္ ေ၀ဖန္ၾကည့္ရန္ Unlearning လုပ္ရန္ လိုလာပါေတာ့သည္။ ပညာတက္ လား ပညာတန္ ့ေနၿပီလား ဆိုတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေ၀ဖန္မိပါသည္။ ကၽြန္မ ဆက္ေလ့လာ သံုးသပ္ စူးစမ္း ဆင္ျခင္ရန္ အၿမဲ မျပတ္လိုလာပါေတာ့သည္။
                   သင္ေရာ ေအာက္ အဆင္းကို ဘီးတပ္ျခင္းမွာလား ၊ အေပၚကို တြန္းတင္မွာ လားဟင္။

သွ်င္
                 

Specialist Vs Generalist

( ဒီေန ့ေရးတဲ့ စာေလးကေတာ့ ေနဇင္လတ္ေရးတဲ့ လူေတာ္လား လူေကာင္းလား စာအုပ္ထဲက  Specialist နဲ ့ Generalist အေၾကာင္းေရးထားတာ ၾကိဳက္လို ့ကူးယူေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္-)

                            အတက္အက်ဆိုတာ ေနရာတကာတိုင္းမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကုန္သြယ္ေရးေကာင္းတဲ့အခ်ိန္၊ ထုတ္လုပ္မွဳသာတဲ့အခ်ိန္၊ ၀န္ေဆာင္မွဳ ၿပံဳးပန္းေ၀တဲ့အခ်ိန္  စသျဖင့္ေပါ့၊ ဘယ္ကဏၭကမွ အၿမဲတမ္း ပန္းပန္ေနရတာမရိွပါဘူး၊ စီးကရက္ေလာကမွာ ဘုရင္ျဖစ္တဲ့ Philip Morris လို  ဧရာမ Company   ႀကီးေတာင္ ဒီေန ့ Kraft လို အစားအေသာက္ Company ကို ၀ယ္ၿပီး လိုင္းေျပာင္းဖို ့ ႀကိဳးစားေနတာဟာ တစ္စံုတစ္ခုတည္းေပၚမွာ ရပ္တည္လို ့မရေတာ့ဘူးဆိုတာ မီးစိမ္းျပေပးေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 
                          Specialist ဆိုတာ သခ်ၤာ  မွာ အမွတ္(၁၀၀)ျပည့္ ရတဲ့လူလိုပါပဲ၊
                          Generalist ဆိုတာ ဘယ္ဘာသာမွာမွ အမွတ္ျပည့္ (၁၀၀) မရေပမယ့္ ဘာသာရပ္တိုင္း ဂုဏ္ထူး ထြက္တဲ့သူလိုပါပဲ၊
                          စီးပြားေရးရဲ ့ ကဏၭတစ္ခု ရွင္သန္ရင္ Generalist ေတြ ရပ္တည္ေန ႏိုင္ၾကပါတယ္။
                          Specialist က Development ကို အားျပဳၿပီး သူ ့ကဏၭမရွင္သန္ရင္ မရပ္တည္ႏိုင္ပါဘူး၊ Survival မရိွဘူးေပါ့၊
                          Generalist က အနည္းဆံုး ရွင္သန္ခြင့္ (Survival) ရမွာျဖစ္ၿပီး အေျခေကာင္းတယ္ေပါ့၊
                          Development က ဒုတိယ မဟာဗ်ဴဟာ ျဖစ္ပါတယ္။  (Marathon) မာရသြန္ ပဲြမွာ Generalist ေတြ ပန္း၀င္တက္ၾကပါတယ္၊
                         IT ဆိုတဲ့ Information Technology ေခတ္စားတာ ေျပာလို ့ေတာင္ မၿပီးေသးပါဘူး ၊ ကမာၻမွာ IT ကို အထူးၿပဳတဲ့ Company ေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြကုန္ၾကပါၿပီ၊ အခု Bio-Tech  ေခတ္ေရာက္ေနပါၿပီ။ Specialization ရဲ ့သေဘာကို ေျပာတာပါ၊ Changes ဆိုတဲ့ အေျပာင္းအလဲ ဟာ ကမာၻဦးကစၿပီး ဒီေန ့အထိ စဥ္ဆက္မျပတ္ရိွေနပါတယ္။ လူ ့သဘာ၀အရ အေျပာင္းအလဲကို ေတာင့္တ အလိုရိွတက္ၾကပါတယ္။ အဲ့ဒီ့အေျပာင္းအလဲမွာ ရွင္သန္ႏိုင္ဖို ့Specialist ျဖစ္သင့္သလား  Generalist ျဖစ္သင့္သလား ၊ အေျဖသီးျခား ေပးစရာလိုမယ္ မထင္ေတာ့ပါဘူး၊
                        Specialist ဆိုတာ Technician ေတြနဲ ့ပိုထိုက္တန္ၿပီး Management လူေတြ အားလံုး Generalist ျဖစ္ရင္ ပိုေကာင္းပါတယ္၊ Company အဖဲြ ့အစည္းေတြ ဦးေဆာင္တဲ့သူ အားလံုး အက်ဳံး၀င္ႏိုင္ပါတယ္။