ၿပီးခဲ့သည့္ရက္ပိုင္းက “မစႏၵာ”ရဲ ့“ဂ်ီေဟာသူ” စာအုပ္ေလး ၀ယ္လို ့ရခဲ့ေလသည္။
ဟိုးအရင္က စာအုပ္ဆိုင္တို ့တြင္ ကုန္သြားၿပီ ဆိုၿပီး ၀ယ္လို ့မရခဲ့ေသာ ဖတ္ခ်င္ေသာ စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ကို လက္၀ယ္တြင္ ဖတ္ရူ ရေသာအခါ…………..
စက္မွဳတကၠသိုလ္ကိုေနာက္ခံထား၍ ေက်ာင္းသားအေဆာင္မ်ားကို ေအ-ဘီ-စီ တပ္၍ ေခၚေသာအခါ စုစုေပါင္းေျခာက္ေဆာင္ရိွေလသည္။ သတၱမေျမာက္ အေဆာင္သည္ မိန္းကေလးအေဆာင္ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္
“ဥတၱရေဆာင္” ဟု အမည္ေပးထားေသာ္လည္း နံပါတ္စဥ္အရ “G” ျဖစ္ေသာအေဆာင္မို ့“ဂ်ီေဟာ” ဟု အေခၚမ်ားေလသည္။
ထို “ဂ်ီေဟာ” တြင္ေနေသာ အေဆာင္ေနေက်ာင္းသူတို ့သည္ စာအုပ္နာမည္အတိုင္း ဂ်ီေဟာသူမ်ား ျဖစ္လာေတာ့သည္။
“ဂ်ီေဟာသူ” ဇာတ္ေကာင္တို ့ကုိ ေဖာ္ျပရလွ်င္………
- မာနႀကီးေသာ္လည္း ဂရုဏာႀကီးတက္ေသာ ညိဳေထြး
- စိတ္ကူးယဥ္အေတြးလြန္တက္ေသာ ခင္ခ်ိဳ (သို ့ေသာ္ ဒီဇာတ္လမ္းတြင္ သူမက တရားသူႀကီး)
- ျမင္ျမင္သမွ် ရယ္စရာလုပ္ၿပီး ဘရုတ္က်ေလ့ရိွေသာ ေ၀ေ၀ ႏွင့္ေမာ္ေမာ္
- အစားႀကီးၿပီး ေၾကာက္တက္ေသာ မိ
- ေဒါသႀကီးတက္ေသာ မ၀ါ (ဆယ့္ႏွစ္လရာသီ မေဒါကန္ဟု ေထာပနာျပဳထားသည္)
- ကေလးဆန္ေသာ ေထြးေထြး
- လူႀကီးအဆန္ဆံုးေသာ မမခင္
ဂ်ီေဟာသူမ်ားမွာ အလွသိပ္မျပင္၊ သနပ္ခါးေရက်ဲလိမ္းၿပီး ေက်ာင္းတက္ၾကသူမ်ားမို ့အလွျပင္ခ်ိန္ ငါးမိနစ္ခန္ ့သာ လံုေလာက္သည္ ။ တစ္ရာလွ်င္ တစ္ေယာက္ေလာက္သာ ေရေမႊးသံုးတက္ၾကသည္ ထင္၏။ ႏွဳတ္ခမ္းနီ မိတ္ကပ္သံုးေလ့ရိွေသာ ခင္ခ်ိဳပင္ ဂ်ီေဟာေဆာင္သို ့ေရာက္ေသာအခါ သနပ္ခါးေရႀကဲအုပ္စု၀င္ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ခင္ခ်ိဳ၏ ရယ္ဗလြန္ ႏွဳတ္ခမ္းနီဘူးေလးမ်ား မိွဳတက္လုေနၿပီဟု ထင္သည္။
အထက္ပါ ျမန္မာမွဳကို ထိမ္းသိမ္းေသာ သနပ္ခါးေရႀကဲ ပံုစံမ်ားကို ဆရာမ မစႏၵာက သိမ္ေမြ ့လွပစြာေရးဖဲြ ့ထားေလသည္။
ဂ်ီေဟာသူမ်ား အလွသိပ္မျပင္သည့္အတြက္ စက္မႈေက်ာင္းသားမ်ားက ဂ်ီေဟာသူေတြ မလွဘူးဟု အေျပာခံရေလသည္။ ထိုအခါ ဂ်ီေဟာသူမ်ား ေဆြ ့ေဆြ ့ခုန္ေလေတာ့သည္။ မခံခ်င္မွန္းသိလို ့လည္း ေျပာသူက ပိုေျပာၾကသည္။ သို ့ေသာ္လည္း ဂ်ီေဟာသူတို ့သည္ သနပ္ခါးေရႀကဲကို လိမ္းၿမဲ လိမ္းၾကေလသည္။ ဤသို ့မခံခ်င္စိတ္ ျဖင့္ တစ္ဖက္ႏွင့္ တစ္ဖက္အျပန္အလွန္စေနာက္ ျဖစ္လာေသာအခါ
ဂ်ီေဟာသူတို ့ဘက္မွ မိန္းမမာနကို ထိပါးလာေသာေၾကာင့္ ႏွလံုးသားျမွားပစ္ခြင္းရန္ ဇာတ္လမ္းထြင္ရန္ အေလာင္းအစားျပဳလိုက္ပါေတာ့သည္။
ထိုအေလာင္းအစားသည္ မခံခ်င္စိတ္မွျဖစ္ေပၚလာေသာ လက္ဖတ္သုတ္၀ိုင္းမွ စတင္ေလသည္။
“ေယာက်ၤားႏွင့္မိန္းမ ၿပိဳင္ေျပာစတမ္းဆိုလွ်င္ မိန္းကေလးကပဲ ရံွဳးရမွာေပါ့” စကားအေပၚ မေက်နပ္ေသာ ညိဳေထြးသည္ ေ၀ေ၀၊ေမာ္ေမာ္၊ မိ ႏွင့္ မ၀ါတို ့ေလးေယာက္ႏွင့္ ျငင္းခုန္ရင္း အေလာင္းအစားလုပ္ခဲ့ၾကေလသည္။ ၾကားေန၀ါဒကို လက္ကိုင္ထားေသာ ဒိုင္လူႀကီးအျဖစ္ကား ခင္ခ်ိဳ ျဖစ္ေလသည္။
သူတို ့ေလာင္းေၾကးအတြက္ အေလွ်ာ္အစားမ်ား သတ္မွတ္ၿပီးေသာ အခါ အားလံုး လက္ဖတ္စားၿပီး သစၥာျပဳခဲ့ၾကေလသည္။
“မိန္းမမာယာ သဲကိုးျဖာ” ဟု ၾကားဖူးပါသည္။ ထို ့အတူ “ေယာက်ၤားမာယာ ေသာင္ကိုးရာ” ဟုလည္း ၾကားဖူးသည္ မဟုတ္ပါေလာ။
ဂ်ီေဟာသူတို ့ကား အေဆာင္ေန လက္ဖက္စားပဲြမွ အတည္ျပဳလိုက္ေသာ အေလာင္းအစားမွသည္ စက္မႈေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ ကိုရင္ေမာင္ ၏ ႏွလံုးသားကို မာနရွင္ညိဳေထြးက ျမွားပစ္ခြင္းရန္ သဲကိုးျဖာမွ သဲတစ္ဆုပ္ ၊ သဲတစ္မွဳန္ထုတ္ယူ သံုးမသံုးကိုမူ ဇာတ္လမ္းတြင္ သိမ္ေမြ ့ႏူးညံ့စြာေရးထားေသာေၾကာင့္ စိတ္ထဲတြင္ အေတာ္ေလး ခံစားရၿပီး မစႏၵာေခၚရာ စာအုပ္ေနာက္သို ့
လိုက္ပါသြားရျပန္ပါသည္။
“သဲကိုးျဖာထဲမွ သဲတစ္ဆုပ္ကိုေတာ့ ညိဳေထြးသံုးခဲ့ၿပီထင္ပါရဲ ့” ဟု မ၀ါက ေမးလွ်င္
“သဲတစ္မွဳန္ ႏွစ္မွဳန္ပါ မ၀ါရယ္၊ တစ္ဆုပ္ မကုန္ပါဘူး” ဟု ညိဳေထြးက ေျဖခဲ့ေလသည္။
ကိုရင္ေမာင္ ေခြးကိုက္ခံရေသာအခါ ညိဳေထြးသည္ သူ ့စာအုပ္ၾကားထဲတြင္ညွပ္ထားေသာ လက္ကိုင္ပ၀ါအျဖဴေလးကို အနာစည္းရန္ ကမ္းေပးလိုက္သည္။
“သဲတစ္မွဳန္ ့ႏွစ္မွဳန္ ့ေတာ့ သံုးခဲ့ျပန္ၿပီ ထင္ပါရဲ ့၊ ဟုတ္လား ညိဳေထြး” ဟု ခင္ခ်ိဳက ေမးေသာအခါ
ညိဳေထြးေခါင္းခါျပေလးသည္။
“ဒီတစ္ခါ တကယ့္ ေစတနာနဲ ့ေပးလိုက္တာပါ ခင္ခ်ိဳရယ္၊ ညိဳေထြးထြင္တာမဟုတ္ပါဘူး” ဟု ဆိုေသာ ညိဳေထြးရဲ ့ဂရုဏာေရာင္မ်က္လံုးေတြကို ေတြ ့သေယာင္ ထင္ရသည္။
ကိုရင္ေမာင္ေခြးကိုက္ဒဏ္ရာေပ်ာက္ၿပီးေနာက္ လမ္းတြင္ ညိဳေထြးတုိ ့သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုေတြနဲ ့ေတြ ့ၾကျပန္ေလသည္။ ညိဳေထြးက ကိုရင္ေမာင္နဲ ့စကားရွည္ရွည္မေျပာခ်င္ေသးဘူး ဟုေျပာေသာအခါ ေ၀ေ၀တုိ ့
အံၾသသြား၍ ေမးေသာအခါ
“ေၾသာ္..ေ၀ေ၀ရယ္…စစ္ပဲြဆိုတာ အမ်ိဳးမ်ိဳးရိွတယ္၊
ထိုးစစ္ရိွတယ္
ခံစစ္ရိွတယ္
ဆုတ္စစ္ရိွတယ္…” ဟု ညိဳေထြးက ဆိုေလသည္။
ညိဳေထြးသည္ ကိုရင္ေမာင္ သူႏွင့္ စကားရွည္ရွည္ ေျပာခ်င္သည္ကိုိ သိသျဖင့္ မသိမသာေလး ဆုတ္လိုဟန္ရိွသည္။ တစ္ဖက္က ဆုတ္လွ်င္ လူ ့သဘာ၀အရ တစ္ဖက္က တက္စၿမဲပင္တည္း။
သို ့ေသာ္ ထိုးမည့္ဆင္သည္ ေနာက္သို ့တစ္လွမ္းဆုတ္ေလ့ရိွသည္ကို ခင္ခ်ိဳက ျမင္ေနသည္။
ဆရာမ မစႏၵာသည္ ဇာတ္ေကာင္တို ့ရဲ ့သေဘာကို စကားလံုးမ်ားျဖင့္ ေဖာ္ေဆာင္ရာတြင္ အထက္ပါ ေလးနက္ေသာ စစ္နည္းဗ်ဴဟာ စကားမ်ားထည့္သြင္းခဲ့ေလသည္။ ထို ့ေၾကာင့္လည္း ဂ်ီေဟာသူ ဇာတ္ေကာင္ ရုပ္မ်ားသည္ ပိုမိုပီျပင္ေတာက္ပလာေလေတာ့သည္။
တကၠသိုလ္ေနာက္ခံကားမ်ားကို လွလွပပႀကီး စာစီျပၿပီးေသာအခါ လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္ ခဲြခြာခ်ိန္ ေရာက္လုခ်ိန္၀ယ္
ေၾသာ္တစ္ေန ့တစ္ေန ့၊ တေရြ ့ေရြ ့နွင့္
နွင္းေငြ ့သိုင္းျခံဳ၊ ေဆာင္းနွင္းကုန္၍
ခါေႏြ၁ာက္သို ့ကူးခဲ့ျပီ။
ေႏြအဦးမို ့၊ ေလရူးျမဴးေပ်ာ္
ဥျသေက်ာ္လ်က္၊ ကံ့ေကာ္ေတြလဲဖူးခဲ့ျပီ။
ဖူးပုရစ္စီ၊ ကသစ္နီနွင့္
ရာသီအခါ ငု၀ါ၀ါတုိ ့
မကြာေပ်ာ္လ်က္ ေမာ္ျကသည္။
ေရႊစင္ေသာ္ေမာ္၊ ကသစ္ေပ်ာ္လည္း
သံေက်ာ္ဥျသ၊ ေတးသီေျပာလည္း
စိတ္ေမာဗ်ာေ၀၊ ေသာကေပြသည္
ဒို ့ေတြ ခြဲခြာရဦးမည္။ ။
ဟု ကဗ်ာ၀ါသနာပါေသာ မိက ကဗ်ာေလးပုဒ္ကို စပ္ဆိုခဲ့ေလသည္။
အားလံုးေက်ာင္းေတြၿပီး၍ ဘဲြ ့ယူၾကေသာအခါ ကိုရင္ေမာင္ေရာ၊ ညိဳေထြးပါ အစမ္းေလ့က်င့္ပဲြသို ့မလာၾကေခ်။ သို ့ေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးအၿပီးသတ္ ဇာတ္လမ္းတြင္ ဂ်ီေဟာသူ သည္ အားလံုးအတြက္ ၾကည္ႏူးဖြယ္ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။
အေဆာင္ေနေက်ာင္းသူတို ့ရဲ ့ရယ္ရႊင္ဖြယ္ အျဖစ္အပ်က္မ်ား၊ လြမ္းဆြတ္ဖြယ္၊ သာယာၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းပံုမ်ားကို သရုပ္မွန္မွန္ျဖင့္ ေရးဖဲြ ့ထားေသာေၾကာင့္ “ဂ်ီေဟာသူ” စာအုပ္သည္ ဤမွ် နာမည္ႀကီးသည္မွာ ဖတ္ရူရင္းေလ့လာရင္းပင္ သိခြင့္ရပါေတာ့သည္။
ငွက္တစ္ေကာင္၏ အေတြးရနံ ့စာအုပ္ေခါင္းစဥ္ၾကည့္ၿပီး စာေၾကာင္းႏွစ္ေၾကာင္း သြားသတိရမိသည္။ ေရးသူကိုေတာ့ မမွတ္မိပါ။ စာေၾကာင္းမွာ တိုေသာ္လည္း မွတ္မိေနသည္။ 
ထိုစာစုမ်ားထဲမွ ကၽြန္မႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ အေတြးအျမင္မ်ားကို ခံစားတင္ျပလိုက္ပါသည္။
အခုတေလာ ကၽြန္မဖတ္ျဖစ္တဲ့စာအုပ္မ်ားက အေတြးအျမင္စာအုပ္ေတြ မ်ားပါသည္။ ဆရာကိုတာ စာအုပ္ေတြရွာၿပီးဖတ္ေနသလို တစ္ျခားကၽြန္မ သိပ္မသိတဲ့ ကေလာင္သစ္ စာေရးဆရာေတြရဲ ့စာအုပ္ေတြေတြ ့ရင္ လွန္ေလွာျမည္းစမ္းဖတ္ၾကည့္ၿပီး တစ္အုပ္တေလ ၀ယ္ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာ
ျမေလးသွ်င္ 