ကၽြန္မ ေတြ ့ခဲ့ရေသာ NLD ရံုးသစ္ဖြင့္လွစ္ရာ လသာၿမိဳ ့နယ္ ျမင္ကြင္း

( ၉.၅.၂၀၁၂  ) ေန ့ ညေနဘက္မွာ..
ကၽြန္မ အိမ္မွ စာရြက္စာတမ္းေတြအမ်ားႀကီး မိတၱဴကူးဖို ့လိုလို ့လမ္းမေတာ္ဘက္အသြား သံေစ်းဘက္ ေရႊဆိုင္ေတြေရွ  ့မွာ လူေတြအမ်ားႀကီး စုရုန္းေနၾကသည္ကိုေတြ ့ရေလသည္။

အေ၀းကေနၾကည့္လိုက္ေတာ့ အနီေရာင္အလံေလးေတြ တလႊင့္လြင့္ေတြ ့ရသည္။
NLD မွန္းေသခ်ာေတာ့ အဖဲြ ့ကေန ေဟာေျပာေနမွန္းသိရေတာ့သည္။

အဲဒီ့အနားေရာက္ေတာ့မွ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖဲြ ့ခ်ဳပ္မွ လသာၿမိဳ  ့နယ္ရံုးသစ္အတြက္ ေဟာေျပာေနၾကမွန္း သိရေတာ့သည္။
အေတာ္တိုက္ဆိုင္သြားတဲ့ ျမင္ကြင္းပါပဲ… ဘာျဖစ္လို ့မွန္းကို မသိ…ကၽြန္မ ေပ်ာ္သြားပါတယ္။
ကၽြန္မေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္သူေဟာေျပာေနတုန္းမွန္း မသိ။
ပိုၿပီး အံၾသဖို ့ေကာင္းတာက ကၽြန္မ ရပ္ၾကည့္ေနတုန္းမွာပင္
ဆက္လက္ၿပီး အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ ဥကၠ႒ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွ မိန္ ့ခြန္းေျပာၾကားပါေတာ့မယ္..ဆိုတဲ့အသံႀကီး ၾကားလိုက္ရေတာ့ .
ေဟး..ဆိုၿပီး ပရိသက္ႀကီးရဲ  ့အသံကိုၾကားရေတာ့သည္။
ကၽြန္မလည္း ၀မ္းသာအားရ ေဟး ဆိုၿပီး လိုက္ေအာ္မိေတာ့သည္။

ၾကည့္စမ္း နည္းတဲ့ပရိသတ္ႀကီးမဟုတ္ဘူး…
ဒီအထဲမွာမွ ကၽြန္မက တိုက္ဆိုင္ၿပီး မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေရာက္သြားေနသည္ မဟုတ္ပါလား…
ကၽြန္မ မိတၱဴကူးဖို ့ေမ့သြားၿပီ… အခ်ိန္က ေျခာက္နာရီေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ရိွမည္..
နာရီေတာင္ ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ့…
အန္တီစုလို ့အမ်ားက ေခၚၾကသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ကၽြန္မ အျပင္မွာ လံုး၀ မျမင္ဖူးပါ..
အခုေတာ့ မထင္မွတ္ဘဲ ကၽြန္မအရမ္းေလးစားရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ကို အျပင္မွာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ အနီးကပ္မဟုတ္ေပမယ့္ ျမင္ေတြ ့ခြင့္ ရခဲ့ပါၿပီ…

ေဘးနားမွာ အန္တီစုစကားသံမ်ားကို (Mobile Recording )အသံဖမ္းစက္ျဖင့္ ဖမ္းယူသူမ်ားကိုလည္း ေတြ ့ရပါသည္။
ေဘးနားမွ အမ်ိဳးသမီးမ်ားက ” ဟယ္ ႏုလိုက္တာေနာ္..” ေျပာသူကေျပာေနၾကပါသည္။

အန္တီစုက စစခ်င္း
လသာၿမိဳ  ့နယ္က စီးပြားေရးသမားေတြမ်ားတယ္လုိ ့လည္းေျပာပါတယ္..
“ကၽြန္မတို ့ရဲ  ့NLD ရံုးသစ္ဖြင့္ပဲြ အခမ္းအနားကို လသာၿမိဳ  ့နယ္က ျခေသၤအကေတြနဲ ့ႀကိဳဆိုတာေပါ့ေနာ္ ”
ဆိုၿပီး အရႊန္းေဖာက္လုိက္ပါေသးသည္။
ကၽြန္မ မွာ အန္တီစုဓာတ္ပံုကို အေ၀းကေန Zoom ဆဲြၿပီး မနည္းရိုက္ေနရလုိ ့ေျပာတာေတြ အကုန္မမွတ္မိခဲ့ပါ..
အန္တီစုေျပာတဲ့အထဲ မွတ္မိသေဘာက္ ကၽြန္မသေဘာက်တဲ့ အခ်က္ေတြမွာ.
လူငယ္အသင္း၀င္ေတြကိုလည္း ႀကဳိဆိုေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈေတြ လာတဲ့အခါ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြရဲ  ့အႀကံညဏ္ပါ ယူလိုေၾကာင္း အစ ရိွသည္ျဖင့္ ေျပာၾကားသြားပါတယ္။
မိနစ္ပိုင္းေလာက္သာ ေျပာၾကားသြားတဲ့ အန္တီစု မိန္ ့ခြန္းအၿပီးမွာ ပရိသတ္ေတြ လက္ခုပ္သံၾကား  ကၽြန္မတစ္ေယာက္ လက္မွာေတာင္ ၾကက္သီးေမႊးညွင္းေတြ ျဖစ္လုိ ့ေနပါတယ္။
ကၽြန္မ ႏိုင္ငံေရး မလုပ္ပါ..သို ့ေသာ္ ႏိုင္ငံေရးေတြ ၾကားတိုင္း ကၽြန္မ အဲသည္လုိ ၾကက္သီးေမႊးညွင္းေတြ ထလွ်က္ ကၽြန္မေသြးေတြက ကၽြန္မႏိုင္ငံအေပၚခ်စ္စိတ္ေတြ စီးဆင္းေနတာ သတိျပဳမိပါသည္။
စာရြက္မ်ားႏွင့္ ကင္မရာတစ္ဖက္က ကိုင္လွ်က္ လက္မအားလို ့ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ လက္ခုပ္ ၀၀ မတီးခဲ့ရေပမယ့္ ကၽြန္မ ေက်နပ္လို ့ေနပါတယ္..။
ကံတရားက ကၽြန္မ ခ်စ္ခင္ေလးစားရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ရဲ  ့မိန္ ့ခြန္းေဟာေျပာမႈကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ နားေထာင္ခြင့္ေလး ေပးလုိ ့ပါ…။

ကၽြန္မ ဘယ္ေတာ့မွ ဒီလို ေန ့ေလးကို ေမ့ေတာ့မယ္ မထင္ပါ..။

ေယာနိေသာ မနာသီကာရ
ေလးစားလွ်က္
ျမေလးသွ်င္

ႏွစ္သစ္ပင္နား ခရီးသြားအေတြးမ်ား

ဘာလိုလိုနဲ  ့ 2012 ႏွစ္သစ္ဆီသို ့ေရာက္လင့္ေတာ့သည္…
ကၽြန္မတို ့ေတြသည္ ဘ၀ခရီးသြားမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ခရီးေတြကို ျဖတ္သန္းရင္း ကၽြန္မတုိ ့အသက္ေတြလည္းႀကီးလာၾကၿပီ..
ႏွစ္ေတြသာ ႀကီးလာေပမယ့္ အရြယ္မဖံြ ့ၿဖိဳးေသးေသာ ဘြန္ဆိုင္းအပင္ပုေလးမ်ားကိုျမင္တိုင္း
ကိုယ္တို ့ေတြမ်ားလို မ်ားျဖစ္ေနမလားဟု အခါခါ သံုးသပ္ရသည္။
၂၀၁၁ ခုႏွစ္မွာ အေရးႀကီးေသာ အေၾကာင္းအရာအျဖစ္အပ်က္မ်ားကေတာ့ ေရးလို ့မကုန္ႏိုင္ေအာင္ပင္၊

ၿပီးခဲ့သည့္ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၁၁ ေလာက္က ဘြန္ဆိုင္းပန္းပင္ပုေလးမ်ားအႏုပညာျပပဲြကို သြားၾကည့္ျဖစ္ခဲ့သည္။

ဘြန္ဆိုင္းအပင္ေတြသည္ ငယ္သည္၊ ေသးသည္ ၊ သို ့ေသာ္ အပင္မ်ားကို ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ ဂရုတစိုက္ႏွစ္ရွည္လမ်ားစြာ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ့ေသာ အႏုပညာစြမ္းအားကေတာ့ မေသးပါလား ဟု သံုးသပ္မိပါသည္။

ႏွစ္သစ္ကို ႀကိဳဆိုေသာ ပံုေလးေတြ၊ စာေလးေတြကို သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေရးၾက၊ ေပးပို ့ၾကသည္။
ကၽြန္မအေနနဲ ့ေတာ့ ဒီဇင္ဘာလကုန္ခါနီးသြားမိေသာ ပုသိမ္ေငြေဆာင္ဘက္သြားတဲ့ ခရီးသြားခဲ့ရာ ေတြးမိေသာအေတြးမ်ားျဖင့္ ႀကိဳဆိုၾကည့္ဖို ့စိတ္ကူးမိသည္။

ပုသိမ္ ေညာင္တုန္းဘက္အသြားမွာ ေတြ ့ခဲ့ရတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေလးကေတာ့ ကၽြန္မႏွလံုးသားကို ပိုၿပီး ဆူညံေစပါတယ္။ ႏွလံုးသားဆိုသည္မွာ ရင္ခုန္စရာေကာင္းသည့္အေၾကာင္းအရာမွ မဟုတ္ပါဘူး၊ ကိုယ့္တိုင္းျပည္၊ ကိုယ့္ရာသီဥတု၊ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ သက္ဆိုင္လာေသာအခါ ရင္ထဲ ႏွလံုးသားထဲ ဦးေႏွာက္ထဲ ဒိုင္းကနဲ အသံၾကားလာလွ်င္ ဒါဟာ ကၽြန္မတိုက္ရိုက္ခံစားမိတဲ့ ျမည္ဟိန္းသံမ်ားျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။

အဲသည့္ဆိုင္းဘုတ္မွာ အရင္ဆံုးဖတ္မိရသည္မွာ ဆင္းရဲ၍ ဟူေသာ စာသားပင္ျဖစ္သည္။
စာသားမွာ ဖတ္ၾကည့္လွ်င္ စိတ္၀င္စားဖို ့ေကာင္းသည့္အျပင္ ဆက္ေတြးစရာေတြလည္းအမ်ားႀကီးျဖစ္သည္။ ဆင္းရဲတာကို ဘယ္လိုလူသားမွ မႀကိဳက္၊ အေနဆင္းရဲ ၊ အသြားဆင္းရဲ ၊ ေရာဂါမ်ိဳးစံုခ်မ္းသာေသာ လူ ့ငရဲဟု ေခၚေလာက္သည့္ ဆင္းရဲမႈသံသရာကို ဆင္းရဲသားမ်ားက ခံစားေနရသည္မဟုတ္ပါလား။

ကၽြန္မ ပုသိမ္ဘက္အသြားတြင္ လမ္းေဘး ေက်ာက္ခဲထုေနသည့္ ငယ္ရြယ္သည့္အလုပ္သမားမိန္းကေလးမ်ား၊ေယာက်ၤားေလးမ်ားကို ကားေပၚမွ ျမင္ေတြ ့ခဲ့ရသည္။ ဒီေလာက္ၾကမ္းတမ္းသည့္ ေက်ာက္ခဲမ်ားကို ေထာင္မက်ပါဘဲႏွင့္ ဘယ္သူက ထုခ်င္ပါ့မလဲ…ဆင္းရဲလုိ ့သာ ထုေနရသည္မဟုတ္လား..

အနင္းခံဘ၀
လမ္းျဖစ္သြားသည္ မဟုတ္လား
ေက်ာက္တံုး ေက်ာက္ခဲမ်ား။   ။

ဟု ဟိုက္ကူကဗ်ာတိုတိုေလးတစ္ပုဒ္ စိတ္ထဲက ေရးခဲ့မိသည္။

ဆိုင္းဘုတ္ထဲမွာစာသားကို ျပန္ၿပီးေကာက္လွ်င္ အလွဴဒါန ဟူေသာ စာသားေလးကို ထင္ထင္ရွားရွားေတြ ့မိသည္။ ကၽြန္မအေနႏွင့္ အလွဴဒါနေတြကို စိတ္၀င္စားမိေသာ္လည္း ကိုယ္စိတ္မ၀င္စားေသာ အလွဴဒါနမ်ိဳးကိုမူ လက္တြန္ ့တာမ်ိဳးေတြရိွသည္။ ကၽြန္မတုိ ့
ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား အလွဴဒါနျပဳရာ တစ္ခ်ိဳ ့ေနရာေတြတြင္ လိုအပ္ခ်က္မ်ား၊ အားနည္းခ်က္မ်ားရိွသည္ကို
အမ်ိဳးသားပညာ၀န္ဦးဖိုးက်ားက ဝတၳဳတိုတစ္ပုဒ္ျဖင့္ ေထာက္ျပဖူးပါသည္။

စာအုပ္ေခါင္းစဥ္မွာ ဦးဖိုးက်ား ၏ ကိုယ္ေတြ ့၀တၳဳမ်ားမွ “ဘုရားဖူးသြားျခင္း” ဝတၳဳတိုတစ္ပုဒ္ျဖစ္သည္။

http://www.maungmaungmfs.com/2010/12/blog-post_10.html

ေနရာေလးတြင္ အစအဆံုးဖတ္ႏိုင္ပါသည္။

ထိုဝတၳဳတိုထဲမွာ က်ိဳက္ထီးရိုးသြားရာတြင္ မလိုအပ္ေသာ အလွဴမ်ားႏွင့္ လိုအပ္ၿပီး ဆင္းရဲေသာ မိသားစုလိုအပ္ခ်က္ကို ေထာက္ပံ့ေပးခဲ့ေသာ လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ အလွဴဒါနလွဴဒါန္းပံုျခင္းမတူေသာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းကိုႏိွဳင္းယွဥ္ ေရးသားခဲ့လို ့ကၽြန္မသတိရေနမိျခင္းျဖစ္သည္။
လူေတြေျပာေနၾကသည္မွာလည္း “မရိွလို ့မလွဴ၊ မလွဴလုိ ့မရိွ” ဆိုတဲ့ စာသားေလးလိုပင္။ ဆင္းရဲမႈသံသရာက ရုန္းမထြက္ႏိုင္သူေတြက ဒုနဲ ့ေဒးပင္။
မည္သို ့ပင္ျဖစ္ေစ ” ေရဘူးမပါရင္ ေႏြအခါမွသိ ၊ ဒါန သီလ မပါလွ်င္ ေသအခါမွသိ ” ဟူေသာ စာသားေလးကို ကၽြန္မမွတ္မိေနေတာ့သည္။

ဆိုင္းဘုတ္ပါ “သစ္ပင္စိုက္ျခင္း” ဟူေသာ စာသားသည္ လံုး၀ကန္ ့ကြက္စရာမရိွေသာ အေၾကာင္းအရာျဖစ္သည္။
” တစ္ရက္ေပ်ာ္ခ်င္ အရက္ေသာက္၊

တစ္ႏွစ္ေပ်ာ္ခ်င္ မိန္းမယူ၊

တစ္သက္လံုး ေပ်ာ္ခ်င္ရင္ သစ္ပင္စိုက္ပါ။” ပါ ဟူေသာ စာသားေလးကလည္း သစ္ပင္စိုက္ဖို ့တြန္းအားေပးေနျပန္သည္။

ကၽြန္မတို ့ေနထိုင္ရာ ရန္ကုန္မွာေတာ့ တိုက္ခန္းေတြခ်ည္းမုိ ့သစ္ပင္ေတြကို ပန္းအိုးေလးနဲ ့သာစိုက္လို ့ရသည္။

 

သစ္ေတာနဲ႔ သစ္ပင္၊ ခ်စ္ခင္တဲ့ လူမ်ိဳး၊

“သစ္ပင္ကို ႏွစ္စဥ္စိုက္၊ ေရႊတိုက္ကို စိုး။

သစ္ပင္စိုက္ပါ တို႔ကမၻာ၊ သာယာလွပ စိမ္းျမျမ။

ဥတုရာသီ ေတာကိုမွီ၏ ။

သက္ရွိေလာက တည္ၿမဲဖို႔၊ သဘာ၀ေတြ ထိမ္းၾကစို႔။” အစရိွေသာ သစ္ပင္ေတြကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖို ့သစ္ပင္ေတြကိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးဖို ့စာသားေတြကလည္း ႏိွဳးေဆာ္ေနၾကျပန္သည္။
သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို ထိမ္းသိမ္းဖို ့သစ္ပင္ပန္းမန္ေတြကလည္း အေရးပါသည္ မဟုတ္ပါလား။။

ေနာက္ဆံုး “ကုသိုလ္ယူပါ” စာသားေလးကို ကၽြန္မဆက္ေတြးမိသည္ကမ်ားပါသည္။
ပုသိမ္ဘက္သြားတဲ့ ပန္းတေနာ္ၿမိဳ ့နယ္အ၀င္ဘက္မွာလည္း ဦးသန္ ့စာၾကည့္တုိက္ႀကီးတစ္ခုကို ခမ္းနားထည္၀ါစြာ ေတြ ့လိုက္ရသည္။ ဦးသန္ ့ရုပ္ပံုကားခ်ပ္ႀကီးကို ကားေပၚကေန ျဖတ္သြားေနတုန္းမို ့မမွီလုိက္လို ့ဓာတ္ပံုမရိုက္ျဖစ္ခဲ့ပါ။ စာၾကည့္တိုက္ေတြကို လွလွပပ ဂုဏ္ယူစြာတည္ေဆာက္ထားတဲ့ ပန္းတေနာ္ၿမိဳ ့ကိုလည္း အားက်မိသည္။ ရန္ကုန္မွာ ဘယ္စာၾကည့္တုိက္၀င္လုိ ့၀င္ရမွန္းမသိဘဲ စာအုပ္ဆိုင္ေတြသာမ်ားေနလို ့ျဖစ္သည္။
သစ္ပင္စိုက္ၿပီး ကုသိုလ္ယူႏိုင္သည္၊ စာၾကည့္တုိက္မ်ားေဆာက္၍လည္း ကုသိုလ္ယူႏိုင္သည္၊ တံတားမ်ားေဆာက္လုပ္၍လည္း ကုသိုလ္ယူႏိုင္သည္။ စီးပြားရွာရာတြင္လည္းကုသိုလ္ေတြကို မွန္ကန္ေသာနည္းလမ္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ယူလုိ ့ရသည္။ Corporate Social Responsibility  (CSR) လို ့လည္းေျပာၾကဆိုၾကသည္။

သစ္ေတာဦးစီးက ေျပာခ်င္ေသာ ဆိုင္းဘုတ္ကို အေတြးပြားလုိ ့ၿပီးေသာ္လည္း ကၽြန္မ ဆက္ေျပာခ်င္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားက ရိွေနေသးသည္။
ဒီေန ့Voice ဂ်ာနယ္မွ ဖတ္ရေသာ သတင္းတစ္ပုဒ္တြင္ CNN က ထုတ္ျပန္တဲ့သတင္းမွာ သြားလာလည္ပတ္ရန္အေကာင္းဆံုး ကမာၻ ့နံပါတ္ (၃) ေနရာအျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို CNN ေဖာ္ျပေၾကာင္း ဖတ္လိုက္ရသည္။ အခုတေလာ ရန္ကုန္ၿမိဳ  ့ထဲတြင္လည္း ကမာၻလွည့္ခရီးသြားမ်ားကို အေတာ္မ်ားမ်ားေတြ ့ေနရသည္။
ေငြေဆာင္ဘက္အသြားတြင္လည္း အပန္းေျဖခရီးထြက္လာေသာ ကမာၻလွည့္ခရီးသည္မ်ားစြာကို ေတြ ့ရပါသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ ႏို၀င္ဘာလအတြင္းကလည္း Lonely Planet ခရီးသြားလမ္းညႊန္ကမာၻေက်ာ္စာအုပ္ႀကီးကလည္း ေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္မ်ားရိွၿပီး အေဖာ္ေရြဆံုး၊ သေဘာအေကာင္းဆံုး လူမ်ိဳးမ်ားေနထိုင္ရာ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္အတြင္း ကမာၻေပၚတြင္ ခရီးသြားလာရန္အေကာင္းဆံုးေဒသမ်ားအနက္ နံပါတ္ ၂ ေနရာတြင္ ရိွသည္ ဟု ထည့္သြင္းေဖာ္ျပခဲ့ေလသည္။
စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ား၊ နီးစပ္ရာမိတ္ေဆြမ်ားက ေျပာၾကသည္မွာ ျမန္မာျပည္ရိွ ဟိုတယ္မ်ား  ႏွစ္ႏွစ္စာေလာက္ထိ Booking မ်ားျပည့္ေနၿပီဟု ၾကားသိရသည္။ ခရီးသြားလာေရးလုပ္ငန္းသည္ မီးခိုးတိတ္စက္ရံုလိုပင္ တိုင္းျပည္၀င္ေငြတိုးေစေသာ လုပ္ငန္းျဖစ္သည္။
၂၀၁၁ မွာ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးမ်ား၊ တိုင္းျပည္အတြက္ အလားအလာေကာင္းေသာသတင္းမ်ားက ၾကားရသူအတြက္ အားတက္စရာပင္၊ သို ့ေသာ္ ပုသိမ္ ေငြေဆာင္ဘက္အသြားတြင္ ကမာၻလွည့္ခရီးသြားမ်ားအဆင္မေျပျဖစ္ႏိုင္ေသာ လမ္းခုလတ္မွ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ေတြ ့လုိက္ရသည္။ ကၽြန္မတို ့ေတြသည္ အ၀င္ေတြကိုပဲ ႀကိဳဆိုေနၾကသည္။ အထြက္ေတြကိုလည္း ဂရုစိုက္ဖို ့လိုေသးသည္။
ျဖစ္ပံုမွာ –
ရန္ကုန္မွ ပုသိမ္သို ့ကားလမ္းခရီး ေလးငါးေျခာက္နာရီ ဆက္တုိက္ လူတိုင္း မစီးၾကပါ။ ကားသမားတိုင္း လမ္းခုလတ္ရိွ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ေနရာရာတြင္ ရပ္ေပးတက္ၾကသည္။ အဲသည္လိုရပ္ေပးတက္ၾကသည္မွာ ကားသမားႏွင့္ စားေသာက္ဆိုင္ပိုင္ရွင္တုိ ့အေပးအယူရိွတက္ၾကပါသည္။
ဤသည္မွာ အေရးမႀကီးေသးပါ။ အေရးႀကီးသည္မွာ ထိုစားေသာက္ဆိုင္သို ့လာေရာက္နားခိုေသာ ခရီးသည္မ်ားအတြက္ အေပါ့အေလးသြားရန္ေဆာက္ထားေသာ အိမ္သာမ်ားသန္ ့ရွင္းမႈမရိွ
သည့္အတြက္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားအတြက္ အခက္ေတြ ့ေစပါသည္။ အိမ္သာေတြက ဘိုထိုင္ေတြမရိွသည့္အျပင္ အနံ ့ေတြကဆိုးသည္။ ယင္ေကာင္မ်ားပင္ေတြ ့ေနရေသာေၾကာင့္ သန္ ့ရွင္းမႈအတြက္ စားေသာက္ဆိုင္ေနရာမ်ား ဆင္ျခင္သင့္ေတာ့သည္။  ကၽြန္မတို ့ျမန္မာျပည္ကလူေတြအတြက္ အရမ္းအေရးႀကီးသည့္အေၾကာင္းအရာမဟုတ္ေသာ္လည္း အေမရိကန္လုိေနရာမ်ိဳးမွလာသည့္ လူေတြအတြက္ ႏွာေခါင္းရွဳံစရာျဖစ္လာသည္။
သူတို ့ေတြသည္ ဘိုထိုင္လို ့ေခၚသည့္ အိမ္သာမ်ိဳးေတြမွာ သန္ ့သန္ ့ရွင္းရွင္းသြားသူေတြျဖစ္သည္။ ကၽြန္မတို ့ဆီမွာ အိမ္သာ ဟုသာေခၚေနေပမယ့္ ကိုးရီးယားကားေတြၾကည့္ေသာအခါ မင္းသားမင္းသမီးမ်ား ဘိုထိုင္အိမ္သာေပၚ ေခါင္းထုိးၿပီး အန္ေနတာကိုၾကည့္ရင္ အေတာ္ႀကီးစိတ္ညစ္တာထက္ စိုးမည္ထင္သည္။ ခက္တာက သူတို ့ေတြက အေတာ္သန္ ့သည္ကိုး။
ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားတည္းခုိနားေနေသာ ဟိုတယ္မ်ားကေတာ့ ေစ်းႀကီးၿပီး အဆင့္မွီပါသည္။
ခက္တာ လမ္းခုလတ္ပတ္၀န္းက်င္က မမီွေသာ Standards မ်ားေၾကာင့္ ခရီးသြားလာေရးအတြက္ အခက္အခဲမ်ားဟုပဲ ဆင္ျခင္သံုးသပ္မိပါသည္။

ကၽြန္မတို ့တိုင္းျပည္ႏွစ္သစ္အတြက္ စနစ္အသစ္ေတြသည္လည္း လိုလာေတာ့သည္၊
မလိုအပ္တဲ့ တံတိုင္းေတြကိုၿဖိဳၿပီး လိုအပ္တဲ့ တံတားေတြေဆာက္ၾကရေပအံုးမည္၊
ျပင္စရာရိွတာျပင္၊ ေရွ  ့ဆက္စရာရိွတာ သြားရမည့္ ဘ၀ခရီးသြားမ်ားအတြက္
အသက္တစ္ႏွစ္ႀကီးျခင္းအတြက္ ဆင္ျခင္သံုးသပ္မႈမ်ားကေတာ့ အလွ်ံပယ္ပင္……..

၂၀၁၁ ဒီဇင္ဘာမွာ ကၽြန္မရိုက္ခဲ့ေသာ ပန္းပြင့္ပံုေလးမ်ားျဖင့္ ၂၀၁၁ကို ႏွဳတ္ဆက္လုိက္ပါတယ္..

ပန္းေလးတစ္ပြင့္ဟာ ဒီလိုအေတာင္စံုစံုနဲ ့ၿပံဳးတက္ပါတယ္..

အပြင့္ရဲရဲ ႏွင္းဆီမွ မဟုတ္ပါဘူး..ပန္းႏုေရာင္ႏွင္းဆီပြင့္ေလးလည္း ဒီလိုမသိမသာ ၿပံဳးတက္ပါတယ္..

ဒီပန္းပြင့္ရဲ ့နာမည္ကိုေတာ့ “ရက္စက္ျခင္းမ်ား” လုိ ့နာမည္ေပးထားပါတယ္..
ပန္းေရာင္ေတာက္ေတာက္ အေရာင္ျဖစ္တဲ့ ပြင့္ခ်ပ္ေလးတစ္ဖတ္က
တစ္စံုတစ္ရာ နာက်င္ျခင္းအတြက္ ႏွဳတ္ခမ္းကိုက္ေနသလိုလိုနဲ ့ႏွစ္ေဟာင္းမွာ အက်ဥ္းတန္ရက္စက္ျခင္းေတြကို ထားခဲ့ၾကပါလုိ ့…

ပန္းေတြလွရင္ လိပ္ျပာေလးနားတက္တယ္…
ကၽြန္မတုိ ့ျမန္မာျပည္လိုေပါ့..ခရီးသြားေတြ၀င္၀င္လာနားလွည့္သလို..
ဒီထက္လွပေသာ ပန္းဥယ်ာဥ္ႀကီးျဖစ္ဖို ့ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းမိပါသည္။

အားလံုး တိုးတက္ေပ်ာ္ရႊင္ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစ……

Happy New Year!
ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလွ်က္

ျမေလးသွ်င္

MMG ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္ ေတြဆံုပဲြ အမွတ္တရ ပံုရိပ္မ်ား

ဒီေန ့MMG (၂) ႏွစ္ျပည့္ ေတြ ့ဆံုပဲြအခမ္းအနားေလးကို ရန္ကုန္ City Star ဟိုတယ္မွာ ေအာင္ျမင္စြာက်င္းပခဲ့ပါတယ္။
ဒီႏွစ္အစီအစဥ္ေလးက ထူးျခားပါတယ္…
တိုးတက္မႈေတြမ်ားစြာႏွင့္ေပ့ါ…

MMG အဖဲြ ့၀င္မ်ား
ကဗ်ာဆရာ ၿငိမ္းစိုးဦး၊ ကိုလင္းေအာင္ျပည့္ ၊ ကိုအလင္းေစတမန္ ၊မေမဇူး

MMG မိသားစု၀င္မ်ား စာေရးေကာင္းသူမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ကိုၾကည္ႏိုင္၊ ကိုရီး၊ ကိုသတိုး တုိ ့အုပ္စု MMG Admin တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ မေမဇူးမွ အမွတ္တရလက္မွတ္ေရးထိုးစဥ္ MMG (ျမန္မာမာတည္ပလုိင္းအဖဲြ ့) စတင္တည္ေထာင္စဥ္ကတည္းက ပါ၀င္ေသာ ဦးဇင္းေလး ဦး၀ရသမိ MMG Admin တစ္ဦးျဖစ္ေသာ ကိုလင္းေအာင္ျပည့္မွ အဖဲြ ့အတြက္ ေျပာၾကားစဥ္ MMG ေတြ ့ဆံုပဲြကို မိသားစုႏွင့္အတူ အေရာက္လွမ္းလာေသာ ရတနာပံုေရႊၿမိဳ ့ေတာ္မွ ကိုမင္းမင္းေဇာ္ (ျမန္မာ့ေဆးၿမီးတုိမ်ား ကို အစဥ္တစိုက္ေရးသားသူ) MMG အတြက္ အားတက္သေရာကူညီေပးေသာ ကိုႀကီး (ခ) ကိုရီးမွေျပာၾကားစဥ္၊
ေနကာမ်က္မွန္ကို အက်ၤ ီမွာတပ္ထားၿပီး ေငးေနသူမွာ မာတည္မွ ဆရာေက်ာင္းျဖစ္ပါသည္။ကိုသစ္ကိုမွ အစီအစဥ္မ်ားကို ေျပာၾကားေနပံုSky Net မွ အင္တာဗ်ဴးအစီအစဥ္မ်ားတင္ဆက္ေပးပါသည္။MMG အက္ဒမင္မ်ားကိုလည္း ေတြ ့ဆံုေမးျမန္းေနပံုကို ေတြ ့ရပါသည္။မဲလိပ္မ်ားႏိွဳက္ၿပီး ကံစမ္းမဲလက္ေဆာင္မ်ား ေပးျဖစ္ခဲ့သည္။ပရဟိတမ်ားအတြက္ လက္မေႏွးေသာ မ.မ ႏွင့္  ဆရာကိုၾကည္ႏိုင္ (က်ံဳတိုင္းရြာ) တုိ ့မွ
အမွတ္တရလက္မွတ္မ်ားေရးထုိးစဥ္MMG စတင္တည္ေထာင္ကတည္းက အားတက္သေရာပါ၀င္ခဲ့ေသာ ဖိုက္တာႏွစ္ေယာက္ထဲမွ အပါအ၀င္ျဖစ္ေသာ ( သူတို ့ဂုဏ္ထူးေတြကလည္း မ်ားလုိက္တာေနာ္) ကိုလင္းထက္ႏွင့္ ကိုသစ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရယူအၿပီး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္MMG အဖဲြ ့၀င္မ်ားMMG လူစြမ္းေကာင္းေတြေပါ့..ဘာလို ့လဲဆိုရင္ သူတို ့က MMG T shirt ေတြ ၀တ္ထားလုိ ့ေပါ့…ရတနာပံုၿမိဳ ့ေတာ္မွ MMG ေတြ ့ဆံုပဲြကို အေရာက္လွမ္းလာေသာ ကိုမင္းမင္းေဇာ္တုိ ့မိသားစု ႏွင့္ က်ံဳတိုင္းမွ တကူးတက လာေရာက္ၾကေသာ ဆရာေက်ာင္း၊ ကိုစိုးပိုင္ဦး၊ ကိုသတိုး…… MMG ပုရိသမ်ား (ဦးဇင္းေလးႏွစ္ပါးႏွင့္အတူ)

Sky Net မွ မမေခ်ာမ်ား၊ စာနယ္ဇင္းမွ မမလွလွမ်ား ႏွင့္ ေတြ ့ဆံုပဲြတက္ေရာက္လာေသာ MMG အဖဲြ ့၀င္မ်ားMMG ေတြ ့ဆံုပဲြမွာ Members အသစ္မ်ားကိုလည္း ျမင္ေတြ ့ခြင့္ရခဲ့ပါသည္။

Multiply မွ မ.မ လည္း ေနမေကာင္းတဲ့ၾကားထဲမွ တက္ေရာက္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္မိပါသည္။ ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းတြင္မွ MMG မွ Admin တစ္ဦးျဖစ္ေသာ ကိုအုန္း ေနမေကာင္းသျဖင့္ ေဆးရံုေရာက္ေနသျဖင့္ တက္ေရာက္ႏိုင္ျခင္းမရိွပါ၊

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆုိင္ MMG ပရဟိတမ်ားကုိ အားတက္သေရာ ကူညီေပးေသာ ဘိတ္သားေလးလည္း ဇနီးမီးဖြားရက္နီးသည့္အျပင္ ေနမေကာင္းသျဖင့္ ေတြ ့ဆံုပဲြကို မတက္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ထို ့အတူ MMG တစ္လျပည့္၊ တစ္ႏွစ္ျပည့္ ထိ ပဲြေတြဆက္တုိက္လာခဲ့ေသာ မရင္ေသြးဦးလည္း ေနမေကာင္းလို ့မတက္သာလုိ ့မလာႏိုင္ခဲ့ပါ…
ဒါေၾကာင့္ MMG မွ ေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုး က်န္းမာပါေစေၾကာင္းလည္း ဒီေနရာေလးကေန ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

Multiply မွ ပန္းခ်ီဆရာမတစ္ဦးျဖစ္တဲ့ မစႏၵီလည္း တက္ေရာက္တဲ့အတြက္ အလြန္၀မ္းသာမိပါတယ္။

ဒီဇိုင္နာ ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ မခ်ိဳ နဲ ့မသင္းတို ့ကိုလည္း ပဲြတိုင္းမပ်က္မကြက္တက္လို ့ အားတက္မိပါတယ္။

ရတနာပံုေရႊၿမိဳ ့ေတာ္မွ MMG ေတြ ့ဆံုပဲြကို အေရာက္လွမ္းလာေသာ ကိုမင္းမင္းေဇာ္တုိ ့မိသားစု ႏွင့္ က်ံဳတိုင္းမွ တကူးတက လာေရာက္ၾကေသာ ဆရာၿငိမ္းစိုးဦး၊ ကိုၾကည္ႏိုင္ (ဆရာေက်ာင္း)၊ ကိုစိုးပိုင္ဦး၊ ကိုသတိုး……မႏၱေလး၊လပြတၱာ၊ပုသိမ္လာေရာက္ၾကေသာ MMG ေမာင္ႏွမမ်ား အားလံုးကိုလည္း  ေတြ ့ဆံုပဲြအတြက္ အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

MMG ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္မွ ေတြ ့ဆံုပဲြလာေရာက္ျဖစ္ၾကတဲ့ Multiply မွ သူငယ္ခ်င္းေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုးကို ေတြ ့ဆံုျဖစ္လို ့အထူး၀မ္းသာမိပါတယ္….
MMG ပရဟိတႏွင့္  ေတြ ့ဆံုပဲြမ်ားကို အခ်ိန္ကုန္၊ ေငြကုန္၊ လူပင္ပန္းစြာႏွင့္ ဦးေဆာင္ေပးေသာ Admin မ်ားျဖစ္တဲ့ ကိုလင္းေအာင္ျပည့္၊ မေမဇူး၊ ကိုအလင္းေစတမန္(ကိုသူရိန္) ၊ ကိုအုန္းသီး ႏွင့္
MMG စေထာင္ကတည္းက ဦးေဆာင္ပါ၀င္ခဲ့ေသာ ကိုရီး၊  ကိုလင္းထက္၊
အေ၀းတစ္ေနရာမွ ကူညီအားျဖည့္ေပးေသာ မျမတ္မြန္၊ မေသာ္တာ တို ့ကိုလည္း MMG မွတဆင့္ ေလးစားဂုဏ္ယူမိေၾကာင္း ေျပာပါရေစေနာ္…

တက္ေရာက္လာၾကေသာ MMG ေမာင္ႏွမ်ားအားလံုးႏွင့္ စာနယ္ဇင္းမွ တာ၀န္ရိွသူမ်ား၊   အင္တာဗ်ဴးအစီအစဥ္မ်ားတင္ဆက္ေပးေသာ Sky Net ကိုလည္း ေက်းဇူးအထူးတင္ရိွပါသည္။

MMG အစဥ္တိုးတက္ ေအာင္ျမင္ပါေစလို ့ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလိုက္ပါသည္။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

ျမေလးသွ်င္

အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေန ့အတြက္

အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာၿငိမ္းခ်မ္းေရးေန ့ စက္တင္ဘာ 21 ရက္ ္

အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာအထိမ္းအမွတ္ေန ့ေတြမ်ားစြာထဲမွာ အမည္နာမ ၾကားရံုျဖင့္  ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ေန ့ေလးတစ္ေန ့ပါ။
ဒီလိုရက္ေလးတစ္ရက္ကို အထိမ္းအမွတ္ေန ့အျဖစ္ သိရတဲ့အခါ အတိုင္းမသိၾကည္ႏူးမိပါသည္။ ထို ့ေၾကာင္ ့
ဖတ္မိေသာ စာအုပ္ေတြထဲမွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ စာစုမ်ားကို တက္ႏိုင္သေလာက္ ရွာေဖြၾကည့္ေသာအခါ…

အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာၿငိမ္းခ်မ္းေရးေန ့ကုိ 1981 ဖြဲ ့စည္းခဲ့ၿပီး 1982 ခုႏွစ္မွာ စတင္က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ 2002 ခုႏွစ္  September 21 ရက္ေန ့တြင္မွ တရား၀င္ သတ္မွတ္ခဲ့ပါတယ္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေန ့က်င္းပဖို ့အတြက္ လူတိုင္းအတြက္ ေနရာတိုင္းမွာ က်င္းပလုိ ့ရပါသည္။ သိပ္ၿပီးအေထြအထူးမလိုအပ္ပါဘူး
ေန ့ခင္းဘက္ ဖေယာင္းတိုင္ထြန္းၿပီး အာရံုျပဳလို ့ရသလို တစ္ေယာက္တည္း တိတ္တိတ္ေလးတရားထိုင္ၿပီးေတာ့လည္း ၿငိမ္းခ်မ္္းစြာေနလို ့ရပါသည္။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းမွ
အဖဲြ ့အစည္းေတြအထိ အုပ္စုဖြဲ ့ၿပီး ပါ၀င္ဂုဏ္ျပဳလို ့ရပါသည္။
အေသးစိတ္ကို ဒီေနရာေလးမွာ http://internationaldayofpeace.org/about/background.html ေရးထားပါတယ္။

Mary Joseph ေရးတဲ့ “I value peace” စာအုပ္ကို “ကၽြႏ္ုပ္တို ့တန္ဖိုးထားတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစာအုပ္ ” အျဖစ္ ေကာင္းျမတ္မင္း ဘာသာျပန္ခဲ့ပါသည္။
စာအုပ္ထဲတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ပက္သက္ေသာ စာမ်ားကို အေလးထားၿပီး ေရးသားခဲ့ပါသည္။ ထိုစာမ်ားထဲမွ…

"Peace is freedom from worry and trouble. It is also freedom from
  violence and fear"

 "ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုသည္မွာ စိုးရိမ္မႈအေပါင္း၊ ေဘးဒုကၡအေပါင္း၊ အၾကမ္းဖက္မႈအေပါင္း၊
  ထိတ္လန္ ့မႈအေပါင္းတုိ ့မွ လြတ္ေျမာက္ ကင္းေ၀းျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။  

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဖန္တီးသူမ်ားအေၾကာင္းေရးသားရာတြင္ အဦးဆံုးဖတ္မိသည္မွာ ေဂါတမဗုဒၶ ျမတ္စြာဘုရားအေၾကာင္းျဖစ္ပါသည္။ ေရးထားသည္မွာ
” သည္ေလာကႀကီးဟာ ဆင္းရဲ ဒုကၡေတြႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနပါလား လုိ ့ေတြ ့ျမင္ၿပီးသည့္အခါ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကိုရွာဖို ့ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာမႈေတြကို စြန္ ့လႊတ္ဖို ့ဆံုးျဖတ္ခဲ့တဲ့ မင္းသားတစ္ပါးအေၾကာင္း ” ဆိုၿပီး အစခ်ီထားပါတယ္။ ထို ့ေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျမတ္ႏိုးသူမ်ားထဲမွ  ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ လမ္းစဥ္မ်ားလိုက္နာမိသည့္အတြက္ ၀မ္းသာပီတိျဖစ္ရပါသည္။

သစၥာနီေရးတဲ့ ေပၚလိုကိုဟိုး၏ ဒႆန စာစုမ်ား ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ထဲမွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေပၚလြင္ေသာ
ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကိုလည္း ဖတ္လုိက္ရပါသည္။ပံုျပင္မွာ ပန္းခ်ီအႏုပညာျဖင့္ပက္သက္ေသာ္လည္း
အဓိပၸာယ္မွာ ေလးနက္လွပေသာေၾကာင့္ အဂၤလိပ္ -ျမန္မာ ႏွစ္ဘာသာျဖင့္ ရွာေဖြ မွ်ေ၀လိုက္ပါသည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း၏ အလွ (ေပၚလိုကိုဟိုး၏ ဒႆန စာစုမ်ား ကို  ဘာသာျပန္- သစၥာနီ)

တစ္ခါက ကၽြန္ေတာ္ဟာဗင္နီဇဲြလားစာေရးဆရာ ဂ်ဴးလက္ရိုဂ်က္စ္နဲ ့ဗ်ဴႏိုေအရီၿမိဳ ့က ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းနဲ ့ပက္သက္တဲ့ အယူအဆေတြ အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးေနမိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို အခု ပံုျပင္ေျပာျပခဲ့တယ္။

တစ္ခါတုန္းက ဘုရင္တစ္ပါးဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းနဲ ့ပက္သက္လို ့အေကာင္းဆံုး အေတြးအေခၚနဲ ့ေရးဆဲြတင္ျပႏိုင္တဲ့ ပန္းခ်ီကားကုိ  ထိုက္တန္တဲ့ ဆုႀကီး ခ်ီးျမင့္မယ္လုိ ့ေၾကာ္ျငာလုိက္တယ္။ ပန္းခ်ီဆရာေတြအမ်ားႀကီး ပန္းခ်ီကားေတြေရးၿပီး နန္းေတာ္ကို ပို ့ၾကတယ္။ ျမဴေတြေ၀ေနတဲ့ ဆိတ္ၿငိမ္တဲ့သစ္ေတာ၊ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ စီးဆင္းေနတဲ့ျမစ္၊ သဲေသာင္ျပင္မွာ ကစားေနတဲ့ ကေလးေတြ၊ ေကာင္းကင္မွာ လွပစြာ ထြက္ေပၚေနတဲ့ သက္တန္ ့ ႏူးညံ့တဲ့ႏွင္းဆီပြင့္ဖတ္ေပၚက ႏွင္းစက္ စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ။ ဘုရင္ႀကီးက အဲဒီပန္းခ်ီကားေတြကို ၾကည့္ၿပီး ပံုႏွစ္ပံုကို ေရြးလိုက္တယ္။

ပထမ ပန္းခ်ီကားက ၾကည္လင္ေအးျမတဲ့ ေရကန္တစ္ကန္၊
အဲဒီေရကန္ကို ၀ိုင္းရံထားတဲ့ ေတာင္တန္းေတြက ကန္ေရျပင္မွာ ေၾကးမံုရိပ္သြင္လို အရိပ္ထင္ေနတယ္။ ေတာင္တန္းေတြရဲ ့အထက္မွာေတာ့ ျပာလဲ့ၾကည္စင္တဲ့ မိုးေကာင္းကင္။ တိမ္ျဖဴေလးတစ္ဆုပ္ႏွစ္ဆုပ္က ေကာင္းကင္မွာ အစက္အေျပာက္ျပဳလုိ ့။ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ရင္ ပန္းခ်ီကားရဲ ့ဘယ္ဘက္ ျပတင္းေပါက္ေလးကလဲ ပြင့္လို ့။ မီးခိုးေခါင္းတိုင္မွာေတာ့ မီးခိုးတခ်ိဳ ့လြင့္ပါးလို ့။ ၾကည့္ရတဲ့ လကၡဏာက ၿခိဳးၿခံတက္တဲ့ မိသားစုက အရသာရိွတဲ ့ညစာကို စတင္ျပင္ဆင္ေနပံု။

ဒုတိယ ပန္းခ်ီကားကလည္း ေတာင္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာက္ခၽြန္ေက်ာက္ေဆာင္ေတြ ထက္လွစြာနဲ ့သစ္ပင္မေပါက္တဲ့ ေတာင္ကတံုး။ ေတာင္ထိပ္ကလည္း အင္မတန္မက္ေစာက္တယ္။ ေတာင္အေပၚက ေကာင္းကင္ကေတာ့ မဲေမွာင္ထူပိန္းေနတယ္။ ေလးလံတဲ့ မိုးသီးမိုးေပါက္ေတြ ေၾကြလို ့၊ သည္းထန္စြာ ရြာသြန္းေနတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လိုက္ရင္ ေနခင္းထိုင္ခင္းမသာတဲ့ ေက်ာက္တံုးေတြထဲက ပက္ၾကားအက္တစ္ခုမွာ ငွက္သိုက္ကေလးတစ္ခု ေတြ ့ရမယ္။ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ျပင္းထန္စြာ ဟိန္းေဟာက္ရြာသြန္းေနတဲ့ မိုးသက္မုန္တိုင္းထဲမွာပဲ ပ်ံလႊားငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ဟာ သူ ့အသိုက္ထဲမွာ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ထိုင္ေနတယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘုရင္ဟာ ဒုတိယပန္းခ်ီကားကိုပဲ ေရြးခ်ယ္လုိက္တယ္။ သူက ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းရဲ ့အဓိပၸာယ္ကို အခုလုိ ရွင္းျပတယ္။
“တို ့ဟာ ျပႆနာကင္းတဲ့ေနရာ၊ ျပင္းထန္တဲ့ လွဳပ္ရွားရုန္းကန္မွဳေတြ မရိွတဲ့ ေနရာ၊ ဆူညံတဲ့ အသံေတြ ဆိတ္သုဥ္းေနတဲ့ ေနရာကို ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ေနရာလို ့ထင္တက္ၾကတယ္။
အမွန္ေတာ့ အဲဒီအယူအဆက မွားတယ္။ အဆိုး၀ါးဆံုး အေျခအေနေတြနဲ ့ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ တို ့ရဲ ့အသည္းႏွလံုးမွာ တည္ၿငိမ္ေနတဲ့  အေျခအေနတစ္ရပ္ရိွရင္ အဲဒီအရာဟာသာ စစ္မွန္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းျဖစ္တယ္။ အဲဒါဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းရဲ ့တစ္ခုတည္းေသာ အနက္အဓိပၸာယ္လဲ ျဖစ္ပါတယ္။”
(ေအာက္ပါ မူရင္းအဂၤလိပ္စာဘာသာျပန္ျဖင့္တဲြေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္)

---

In a bar in Buenos Aires

I am with the Venezuelan writer Dulce Rojas, drinking coffee in Buenos Aires; we are discussing the idea of peace and how removed it has become from the human heart. Dulce then tells me the following story.

A king offered a large prize to the artist who could best represent the idea of peace. A lot of painters sent their works to the palace, depicting woods at dusk, quiet rivers, children playing on the sand, rainbows in the sky, drops of dew on a rose petal.

The king examined everything that was sent to him, but ended up choosing only two works.

The first showed a tranquil lake that perfectly mirrored the imposing mountains surrounding it and the blue sky above. The sky was dotted with small white clouds and, if you looked closely, in the left-hand corner of the lake there stood a small house with one window open and smoke rising from the chimney – the sign that a frugal but tasty supper was being prepared.

The second painting was also of mountains, but these were bleak and stony with sharp, sheer peaks. Above the mountains, the sky was implacably dark, and from the heavy clouds fell lightning, hail and torrential rain.

The painting was totally out of harmony with the other submissions. However, a closer look revealed a bird’s nest lodged in a crack in one of those inhospitable rocks. In the midst of the violent roaring of the storm, a swallow was calmly sitting on its nest.

When he gathered his court together, the king chose the second picture as the one that best expressed the idea of peace. He explained:

‘Peace is not what we find in a place that is free of noise, problems and hard work; peace is what allows us to preserve the calm in our hearts, even in the most adverse situations. That is its true and only meaning.’

Paulo Coelho

အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေန ့အတြက္ ဦးေက်ာ္သူရဲ ့အဂၤလိပ္ျမန္မာ ႏွစ္ဘာသာ ဆုမြန္ေကာင္းကုိ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္လို ့ကူးယူမွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။

လူသားတုိင္း ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို လိုလားၾကပါသည္။ Morihei Ueshiba (မိုရိေဟးအိ ယူေအးရိွဘ) ေရးတဲ့ “The art of peace” (ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဗ်ဴဟာ) စာအုပ္ကို ဆရာေမာင္ေပၚထြန္း ဘာသာျပန္ခဲ့ပါသည္။ ထူဆန္းသည္မွာ ထိုစာအုပ္ေရးသူ မိုရိေဟးအိ ယူေအးရိွဘ သည္  အာခီဒို ကိုယ္ခံပညာ မ်ားေပၚ ေလ့လာရင္းျဖင့္ အျမင္ေပါက္သြားၿပီး  ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ေမတၱာတရားတို ့၏ စြမ္းပကား ကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ယံုၾကည္သြားသည္။
တစ္နည္းေျပာရလွ်င္ သူသည္ ကိုယ္ခံပညာ ကမၼဠာန္းေပါက္သြားၿပီး ကမာၻေလာကႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေရးအတြက္ အသက္ထက္ဆံုး က်င့္ႀကံေဟာေျပာသြားျခင္းျဖစ္သည္။

အာခီဒို (Aikido) ဆိုသည္မွာ “ၿပိဳင္ဘက္၏ အားအင္ကုန္ခမ္းေစျခင္းငွာ ခ်ဳပ္ကိုင္ျခင္းႏွင့္ ပိတ္ဆို ့ျခင္းျဖင့္ လည္ေကာင္း၊ မခုခံေရး သေဘာတရားကို အသံုးျပဳျခင္းျဖင့္လည္ေကာင္း၊ မခုခံေရးသေဘာတရားကို အသံုးျပဳျခင္းျဖင့္ လည္ေကာင္း ၿပိဳင္ဘက္ကို အႏိုင္ယူေသာ ဂ်ပန္ရိုးရာ ကိုယ္ခံပညာ” ျဖစ္သည္။

‘ကမာၻႀကီးဟာ အၿမဲတမ္း ထူးထူးျခားျခားေျပာင္းလဲေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္ၿပီး စစ္ျဖစ္ေနရင္ေတာ့ က်ဳပ္တို ့အားလံုး ေသေၾကပ်က္စီးကုန္မွာပဲ။ အဲဒါေၾကာင္ ့က်ဳပ္တို ့အခုလိုအပ္ေနတာက ၿပိဳင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္နည္းေတြမဟုတ္ဘူး၊ ေပါင္းစည္း ညီညႊတ္မယ့္ နည္းလမ္းေတြကိုပဲ လိုအပ္တယ္။ စစ္ေရးဗ်ဴဟာ မလိုအပ္ဘူး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဗ်ဴဟာသာ လို အပ္တယ္’ ဟု ဆရာႀကီး ယူေအးရိွဘက မိန္ ့ၾကားခဲ့ေလသည္။

ဆရာႀကီး၏ ျမင့္ျမတ္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစိတ္ဓာတ္သည္ ၿပိဳင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္ျခင္းအားလံုးကို ပယ္ဖ်က္ၿပီး ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုး ေပါင္းစည္းေအးခ်မ္းေရးကို ေရွးရွဳေသာ လမ္းစဥ္ျဖစ္သည္။ ဤအျမင္၊ ဤလမ္းစဥ္ႏွင့္ပက္သက္၍ ဆရာႀကီးက…
” စစ္သည္ေတာ္ရဲ ့လမ္းစဥ္ဟာ တစ္ပါးသူေတြကို ဖ်က္ဆီး သတ္ျဖတ္ဖို ့ျဖစ္တယ္လို ့တစ္လဲြအဓိပၸာယ္ေကာက္ၾကတယ္။ယွဥ္ၿပိဳင္တိုက္ခိုက္ျခင္းဟာ အလြန္ႀကီးမားတဲ့ အမွားလုပ္ရပ္ႀကီးပါ။ တစ္ပါးသူေတြကို တုိက္ခိုက္ျခင္း၊ နာက်င္ေအာင္လုပ္ျခင္း၊ ဖ်က္ဆီးျခင္း၊ သတ္ျဖတ္ျခင္းတုိ ့ဟာ လူသားေတြ က်ဴးလြန္တဲ ့အဆိုး၀ါးဆံုး အကုသိုလ္ျပစ္မွဳႀကီးျဖစ္တယ္။ စစ္သည္ေတာ္ရဲ  ့အစစ္အမွန္လမ္းစဥ္ဟာ သတ္ျဖတ္ညွဥ္းဆဲျခင္းကို ကာကြယ္တားဆီးဖို ့ပဲ။ အဲဒါဟာ ေမတၱာတရားရဲ  ့စြမ္းအား၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဗ်ဴဟာျဖစ္တယ္ ” ဟု ေျပာခဲ့ေလသည္။

ထိုစာအုပ္ထဲတြင္ ကၽြန္မႏွစ္သက္မိေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ဦးတည္တဲ့ ေႏြးေထြးတဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ရိွပါသည္။  သံသရာတြင္ လူတို ့ ေဆြမ်ိဳး မေတာ္စပ္ခဲ့ဖူးသည္ မရိွဟု ဘာသာေရးစာေပမ်ားတြင္ မွတ္သားဖူးပါသည္။ မိသားစုေဆြမ်ိဳးအသြင္ ေမြးဖြားခဲ့ေသာ ဒီကမာၻေျမျပင္၀ယ္ ေပါင္းစည္း ညီညႊတ္မယ့္ ေမတၱာတရားရဲ  ့စြမ္းအား၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဗ်ဴဟာေတြ ေဖာ္ေဆာင္ေပးမယ့္  ဆရာႀကီး မိုရိေဟးအိ ယူေအးရိွဘရဲ  ့ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ေတာ့
ရင္ထဲစဲြက်န္ေနမိပါေတာ့သည္။

" The divine beauty
  Of heaven and earth!
  All creation,
  Members of
  One family."

 " ေကာင္းကင္ႏွင့္ ေျမျပင္
   ျမင္ျမင္သမွ်၊ ထူးျမတ္လွပ။
   အရာခပ္သိမ္း အတူတကြ
   မိသားစုတစ္ခုတည္းမွ 
   ေမြးဖြားလာၾက။ ။ "     

ကမာၻေျမၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ …။

ေယာနိေသာ မနာသီကာရ
ေလးစားလွ်က္
ျမေလးသွ်င္

စာအုပ္အညႊန္း ။      ။(၁) ေပၚလိုကိုဟိုး၏  ဒႆန စာစုမ်ား –  သစၥာနီ
(၂) ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဗ်ဴဟာ – ေမာင္ေပၚထြန္း (ဘာသာျပန္)
(၃) ကၽြႏ္ုပ္တို ့တန္ဖိုးထားတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး – ေကာင္းျမတ္မင္း
(၄) ပံုမ်ားႏွင့္ အဂၤလိပ္စာသားမ်ာကို အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမ်ားမွ   ကူးယူေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။

ႏွစ္သစ္ ဆီသို ့

သံုးဆယ့္တစ္ ဒီဇင္ဘာသို ့ေရာက္ေလၿပီ။ ႏွစ္ေဟာင္းကုန္လို ့ႏွစ္သစ္ဆီကူးေျပာင္းတဲ့အခါ
ႏွစ္သစ္အတြက္ ဆုေတာင္းတာေတြ လုပ္ၾကသည္။ တခ်ိဳ ့ေတြက Calendar ေလးေတြလုပ္ၾကသည္။ တခ်ိဳ ့က
Happy New Year Card ေလးေတြ လုပ္ၾက ၊ ပို ့ၾကနဲ ့ေပ်ာ္ဖို ့ေကာင္းပါတယ္။  ႏွစ္သစ္ကိုႀကိဳဆိုဖို ့ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္တုန္းက ကၽြန္မသည္ ဆယ့္ႏွစ္နာရီေက်ာ္ခါနီး သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ အလုအယက္ ဖုန္းဆက္ရင္္း အရူးထခဲ့ဖူးေလသည္။ ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ ရယ္ဖို ့ေကာင္းေပမယ့္ အခုလည္း ကၽြန္မတစ္ေယာက္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ ့အရူးထျဖစ္အံုးေလမည္။ သို ့ေပမယ့္ ကဗ်ာဆိုသည္ထက္ အဂၤလိပ္သဒၵါကို အေျခခံတဲ့ ဟိုက္ကူ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ ့ႏွစ္သစ္ကို အရဲ စြန္ ့ဆုေတာင္းၾကည့္လိုက္ပါသည္။

New Year 2010
Welcoming hopefully
Prosperous
Towards a meaningful life
Peaceful!
Mya Lay Shin

၂၀၁၀ ႏွစ္သစ္
ေမွ်ာ္လင့္စြာႀကိဳဆိုရင္း
ေအာင္ျမင္တုိးတက္ေသာ
အဓိပၸာယ္ရိွတဲ့ဘ၀တစ္ခုဆီသို ့
ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ။
ျမေလးသွ်င္

ကၽြန္မေလးစားခ်စ္ခင္တဲ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမေတြအတြက္ ႏွစ္သစ္အခ်ိန္အခါကို ႀကိဳဆိုရင္း  ဒီဟိုက္ကူကဗ်ာေလးနဲ ့ဆႏၵျပဳဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

ေယာနိေသာမနသီကာရ
ေလးစားလွ်က္
ျမေလးသွ်င္

13 ဂဏန္းရက္စဲြ ကံ

                    13 ဂဏန္းဆိုတာ ကံမေကာင္းတက္လား ဆိုတဲ့ အယူသည္းမႈေတြ ကၽြန္မ မွာေတာ့ မရိွပါဘူး.။ ဒါေပမယ့္ 13 ဂဏန္းကို ကံဆိုးတက္တယ္လို ့ယူဆသူေတြ အေတာ္မ်ားပါတယ္။ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ဒီေန ့ဟာ 13 ဂဏန္းျဖစ္ေပမယ့္ မထင္မွတ္ပဲ အသိမိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းမ်ားကို ဆံုေတြ ့လိုက္ရပါတယ္။
                    ဒီေန ့လမ္းမွာ တစ္ေယာက္က အတင္းလိုက္ဆဲြၿပီး ေခၚလိုက္လုိ ့ ေတြ ့သြားေတာ့ အရမ္းေပ်ာ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ခင္ဖို ့ေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကို မထင္မွတ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ ျပန္ေတြ ့လိုက္တဲ့အတြက္ ကၽြန္မအတြက္ 13 ဂဏန္းဟာ Bad number ဟုတ္ေတာ့မည္ မထင္ပါ။
                   သူငယ္ခ်င္းေတြ အရမ္းခင္တက္တဲ့ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ဟာ သူတို ့ကို ေတြ ့လိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ အရမ္းေပ်ာ္သြားပါတယ္။ ထူးျခားတာ တစ္ခုက သူတုိ ့ေတြက ကၽြန္မနဲ ့ အသက္ရြယ္တူမဟုတ္ပဲ တစ္ေယာက္က ငယ္ၿပီး ေနာက္ႏွစ္ေယာက္က ကၽြန္မထက္ အသက္နည္းနည္းႀကီးပါတယ္။ အလုပ္ေတြ အဆင္ေျပလား ဘာလား ေမးၾကရင္းနဲ ့သူတို  ့
ရဲ  ့ျဖဴစင္ သန္ ့ရွင္းတဲ့ အလုပ္တာ၀န္ေတြအတြက္ ဂုဏ္ယူမိပါတယ္။ တစ္ေယာက္က မဂၢဇင္းတစ္ခုမွာ အယ္ဒီတာ ျဖစ္ေနၿပီတဲ့…..ကၽြန္မေလ သူမ အစား အားက် ဂုဏ္ယူၿပီး ေပ်ာ္လိုက္တာ။
                    ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မကို ခင္မင္လို ့မထင္မွတ္ပဲ ေတြ ့လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို ့သူငယ္ခ်င္းေတြ အခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာမွာၿပံဳးလိုက္တဲ့ အၿပံဳးဟာ ကၽြန္မစိတ္ထဲ ဟန္ေဆာင္အၿပံဳးေတြထက္ အခ်ိဳဆံုးသာ ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။
အခ်င္းခ်င္းလက္ခ်င္းဆဲြၿပီး ႏွဳတ္ဆက္ၾကခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္မတို ့ခင္မင္မႈေတြ အဆံုးသက္ႏိုင္ေတာ့မည္ မထင္ပါ။
 
ဘ၀တစ္သက္တာမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ခင္မင္ခြင့္ရတဲ့ ကၽြန္မ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေနမိတာ အမွန္ပါ………..

ဒီစာကို 13 ဂဏန္းအတြက္ ေနာက္ရက္ မကူးခင္ 13 ရက္ 12 နာရီမထိုးခင္အခ်ိန္ အတြင္းမွာ အျမန္ေကာက္ေရးမိလိုက္ပါတယ္။

အားလံုးသူငယ္ခ်င္းေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ပါေစေနာ္…….

( ေယာနိေသာ မနသီကာရ )
ေလးစားလွ်က္
ျမေလးသွ်င္
                    

တန္ဖိုးႀကီးေသာ ေန ့ႏွစ္ရက္

                  ကြ်န္မက ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ထဲကို ေရးခ်င္ေနေသာအေၾကာင္းအရာကို အခုဘေလာ့ထဲမွာေရးလိုက္ေတာ့မည္။ စိတ္ထဲမွာ က်လိက်လိျဖစ္ၿပီး မဆီမဆိုင္ ဂုဏ္ယူခ်င္စရာေတြေပၚလာလို ့ပါ-
                  မေန ့က 23.8.08 စေန ေန ့က ဦးေက်ာ္ဟိန္းက အမိွဳက္ထဲကေရႊ  ေခါင္းစဥ္နဲ ့ငါးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားအသင္းမွာ ၂ နာရီမွာ ေဟာေျပာသြားပါတယ္- Free seminar ေကာင္းတစ္ခုေပါ့- ဒါလားဂုဏ္ယူစရာလား ဆိုရင္ ကြ်န္မ မတက္ျဖစ္ပါ- မဟုတ္ရင္ တက္ျဖစ္မည္-ကြ်န္မဒီတစ္ပါတ္မွာ အေရးႀကီးတဲ့ တန္ဖိုးႀကီးတဲ့ workshop တစ္ခုအတြက္ အခ်ိန္မရလို ့မတက္ျဖစ္လို ့ပါ – ဒီေန ့Sunday က်ေတာ့လည္း တကယ့္ ဒိတ္ဒိတ္က်ဲက်ဲ Iron Cross  show ရိွတယ္လို ့ၾကားလိုက္တယ္-၀င္ေၾကးက 15000- 20000  kyats လို ့ၾကားလိုက္ပါတယ္- ဒါလည္း ကြ်န္မသြား- သီခ်င္းေကာင္းေတြကို သိပ္ ႀကိဳက္တက္ေပမယ့္ Show ပဲြေတြကို စိတ္မ၀င္စားဘဲမသြားတက္တာ ကြ်န္မအက်င့္ တစ္ခု ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္- (အင္းေၾကာ္ျငာေတြ မ်ားေနၿပီ)- လာေတာ့မယ္ ဇာတ္လမ္းေကာင္း-  ဒါဆို ကြ်န္မဘယ္ေရာက္ေနလဲ ? ဒီတစ္ပါတ္မွာ  စာရင္းၾကိဳသြင္းထားရတဲ ့ေဒါက္တာေအာင္ထြန္းသက္၊ ေဒါက္တာေနဇင္လတ္ ၊ဆရာ ဦးေအးေက်ာ္ တို ့သံုးဦး ႏွစ္ရက္ဆက္တိုက္ေဟာေျပာတဲ ့ “Leadership Skills” workshop ကို ကြ်န္မတက္ေနရလို ့ေပါ့-
                  တန္ဖိုးကမေသးပါ- ပညာတြင္မဟုတ္ Fees 40,000/ kyats ေပးရပါတယ္- ကြ်န္မစိတ္ထင္ ပုိက္ဆံေပးတက္ရတဲ့ ေဟာေျပာေပးပဲြေတြထဲမွာ ျမန္မာျပည္မွာ  ဒါေစ်းအ ႀကီးဆံုးထင္တယ္- သို ့ေပမယ့္ ဒါဟာ အဓိက နာဂစ္ရန္ပံုေငြအတြက္ပါ- ေဟာမယ့္ဆရာေတြကလည္း ပညာဒါနပါ-
ႏွစ္ရက္လံုး တစ္ေနကုန္ ေမာင္းတာပါ- ပညာအလြန္ရပါတယ္- စေနေန ့က ဦးေက်ာ္ဟိန္းေဟာေျပာပဲြကို တက္ခ်င္ေပမယ့္ အခ်ိန္တိုက္ေနတဲ့အတြက္  MRTV 4 မွာ  ဦးေက်ာ္ဟိန္းေဆြးေႏြးခ်က္ေတြကို လက္ခံႏွစ္သက္တဲ့ အေမ့ကို ႏွစ္ခါေတာင္မေျပာလိုက္ရပါ- အေမနဲ ့သူ ့သူငယ္ခ်င္း သြားတက္ျကပါတယ္- ကြ်န္မ အိမ္ျပန္ေ၇ာက္ေတာ့ ေက်ာ္ဟိန္းေဟာေျပာပဲြအေၾကာင္းကို နာရီ၀က္နဲ ့အရမ္းေျပာျပခ်င္ေနရွာေသာ ကြ်န္မအေမထံမွ အကုန္သိရပါတယ္- ဒါေလာက္ဆို ရၿပီ-
ဒီတစ္ပါတ္ေတာ့ ကြ်န္မေန ့ရက္ေတြက အရမ္းလွသြားတာေတာ့ေသခ်ာပါသည္။ Leadership skills လို ့ေျပာလိုက္တာနဲ ့ထိုင္ခံုမွာ မိန္ ့မိန္ ့ႀကီး ထိုင္ရမည့္ Leadership မ်ိဳးမဟုတ္ပါ- ကြ်န္မမသိေသးတာေတြ နားမလည္ေသးတာေတြ အမ်ားႀကီး ရိွေသးသည္။
Leadership  workshop ေတြတက္ေနေပမယ့္ ကြ်န္မက Business management ကို ေလ့လာေနတဲ့ ABE (UK)  Advanced diploma ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ပါ-  English  စာနဲ ့ေက်ာင္းၿပီးေပမယ့္  ေလ့လာတုန္း-ရွာေဖြတုန္း ပညာငတ္ေနတဲ့သူ တစ္ေယာက္လို ့ပဲေျပာပါရေစ- ကြ်န္မ ဒီပညာေတြ ငတ္မြတ္တဲ့စိတ္ျဖစ္လာတဲ့ႏွစ္က ဒီ 2008 ႏွစ္စ ေလာက္မွပါ-ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္မစာေတြ  အမ်ားၿကီးမေရးႏိုင္တာပါ-ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္မ ေပ်ာ္ေနသည္။ ဒီႏွစ္ရက္မွာ- အန္တီ ေဒၚေဆြဇင္ထိုက္နဲ ့လည္း ဒီWorkshop မွာ ေတြ ့ၿပီး သူ ့ကို အားက်မိတယ္- အခုအခ်ိန္ထိ ပညာကို ငတ္မြတ္ဆဲပါလားဟု…..
ေဒါက္တာေနဇင္လတ္က ကြ်န္ေတာ့္ကိုလည္း ခြက္ထဲကို ထည့္ေပးသြားခဲ့ပါ ဟု ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္- Landcruiser car စီးတဲ့ဆရာက သူ ့ဆီမွာ ငတ္မြတ္ေနတာ ပညာဆိုတာ  သိသာထင္ရွားေစပါတယ္-
                  ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆရာတို ့ဆက္ၿပီးျဖစ္ေစခ်င္တာ Continuous Learning ပါ- ကြ်န္မဆရာတို ့ေျပာသလို မေရးႏိုင္ေသးပါ- Leadership ကို Business ရွဳေထာင့္ကေနၾကည့္ၿပီး ေဟာတာ တစ္ခ်ိဳ ့အေၾကာင္းအရာေတြဆို အခုထိ ကြ်န္မစဥ္းစားတုန္း-တစ္ခ်ိဳ ့ဆို အေျဖမထြက္ေသး- အခုေျပာႏိုင္တာ တစ္ခုပဲရိွသည္။ ကြ်န္မ အရမ္းလိုေသးသည္။

သွ်င္