ငါ့အျဖစ္က
အသဲပံုနဲ႕တူတဲ႕ ကြမ္းရြက္လို
ဒါ့အျပင္ ထံုးျဖဴျဖဴေလး သုတ္ၿပီးေတာ့
ခဲြခံထိထားရတဲ့ ကြမ္းသီးစိတ္ေတြနဲ႕အတူ
မင္း စိတ္တိုင္းက် ဝါးစားနိုင္တယ္
ေနာက္ဆံုး မင္းေထြးထုတ္လိုက္တဲ့အခါ
ငါ့ရဲ႕ အနီေရာင္ေသြးေတြကို ျမင္ရလိမ့္မယ္ ။ ။
ျမေလးသွ်င္
၃၁.၈.၂၀၁၃
(“ဘေလာ့ဂ္ေဒး” Blog Dayအတြက္ အမွတ္တရ အေနနဲ ့ေရးမိလိုက္ပါတယ္
မ်က္လံုးပူစပ္လာလို ့ကြမ္းရြက္အုပ္ဖို ့ ကြမ္းရြက္ေတြကို ၾကည့္မိရာမွ ေရးမိပါတယ္ -:
ဆရာသုေမာင္ရဲ ့ကြမ္းစကားနဲ ့သိပ္မဆိုင္ေပမယ္ ့ဒီနာမည္ေလးပဲ ယူသံုးလိုက္မိပါတယ္… း)
“သံသရာ ခရီးသြား ”
လူက အရင္လူပဲ…
စိတ္ေတြက ပိုၿပီး တည္ၿငိမ္လာသလိုလို…
အသက္ေတြလည္း တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ႀကီးလာၿပီမို ့
ခရီးေတြထြက္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး
ဘေလာ့ေတြဘက္လည္း မလွည့္ျဖစ္
စာေရးစာဖတ္သိပ္နည္းခဲ့ၿပီး
လက္ေတြ ့ဘ၀ထဲ ကြင္းဆင္းသလိုလိုနဲ ့
အားနာပါတယ္..
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..
အၿပံဳးအစစ္အမွန္နဲ ့သာ ၿပံဳးျပခ်င္ပါတယ္..
ဓာတ္ပံုရိုက္တိုင္းၿပံဳးျပေနရလို ့
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ အတုအစစ္ ခဲြျခားမရတဲ့ အျဖစ္
လူၾကည့္တိုင္း လွေနဖို ့
ၿပံဳးျပေနရတာကိုက
အတုအေယာင္မ်ားလားလို ့
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေတြးမိရင္း
သံသရာတေကြ ့အမွားမေတြ ့ဖို ့ကို
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၾကည့္ေရွာင္ေနရင္း
သံသရာခရီးသြားဆိုတာ
နားလိုက္ သြားလိုက္
တစ္ေနရာရာမွာေတာ့
မွတ္တိုင္တစ္ခုခုေတာ့ သတ္မွတ္ရအံုးမယ္ မဟုတ္လား…
ကိုယ္တို ့ဘ၀ေတြ ဆိုတာက
မရပ္မနား ခရီးသြားေတြမို ့
လမ္းမွာဆံုတုန္း အစစ္အမွန္အၿပံဳးနဲ ့ ႏွဳတ္ဆက္ခ်င္ပါတယ္..
အားလံုးကို “မဂၤလာပါ”လုိ ့ ။ ။
ျမေလးသွ်င္
3.2.2013
ကၽြန္မအက်ၤ ီတစ္ထည္တြင္ ၾကယ္သီးျပဳတ္ေန၍ အပ္ခ်ည္ဘူးကို အျမန္ရွာလိုက္ေသာအခါ အပ္ခ်ည္ဘူးမွာပလပ္စတစ္အေပ်ာ့စားျဖစ္လို ့ေပါက္ၿပဲေနေလသည္။ အပ္ခ်ည္ဘူးထဲတြင္ ၾကယ္သီးအပိုေလးမ်ား၊ အပ္ခ်ည္ႀကိဳးမ်ား၊ အပ္အရြယ္အစားအတိုအရွည္မ်ား၊ ခ်ိတ္အပိုမ်ား၊ ေပႀကိဳးႏွင့္ တစ္ျခားေသာ တိုလီမိုလီ ပစၥည္းအေသးေလးမ်ား ေတြ ့ကရာစြတ္ထည့္ထားပါသည္။
ပစၥည္း ေတြ အဲသည့္ေလာက္ထည့္မွေတာ့ ဘူးကေပါက္ၿပီေပါ့ ေတြးမိၿပီး အပ္ခ်ည္ဘူးအသစ္ထည့္ရန္အတြက္ နယ္ေျမသစ္ရွာရပါသည္။ အိမ္ရိွဘူးအလြတ္ေလးမ်ားကို လိုက္လို ့ရွာေသာအခါ …..ေတြ ့ပါၿပီ…အပ္ခ်ည္ဘူးနယ္ေျမသစ္
ဒီတစ္ခါဘူးခံြကေတာ့ ပလပ္စတစ္ဘူးေတာ့မဟုတ္ေပ၊ လက္ဖက္ေျခာက္ထည့္ထားေသာ အဖံုးပါေသာ စကၠဴဘူးခံြထူထူတစ္ခုပင္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အနီးစပ္ဆံုးလည္းျဖစ္၊ အျမန္ရွာလို ့လည္းေတြ ့ၿပီးအဆင္ေျပေသာ သူ ့ကိုပင္ အပ္ခ်ည္ဘူးနယ္ေျမသစ္အျဖစ္ ခန္ ့အပ္လိုက္ရသည္။
အပ္ခ်ည္ဘူးေလး နယ္စားရေသာအခါ ကၽြန္မတာ၀န္ မၿပီးေသးပါ။ အပ္ခ်ည္ဘူးတည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရးအတြက္ ကၽြန္မတာ၀န္ၿပီးဆံုးသြားသည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း အိမ္ရိွအသံုးျပဳမည့္သူမ်ား အပ္ခ်ည္ဘူးကို မသိမွာ စိုးပါသည္။ အပ္ခ်ည္ဘူး “ေၾကာ္ျငာစာတမ္း” ဖြင့္ရေပအံုးမည္။ လူနည္းေသာ ကၽြန္မတို ့အိမ္ေလးမွာ လိုက္လံၿပီး သတိေပးရန္ စကားေျပာလိုက္ရင္ကို ၿပီးပါသည္။ သို ့ေသာ္ စာႏွင့္ကဗ်ာပိုးက အၿငိမ္မေနႏိုင္ေသာ ကၽြန္မစိတ္က အပ္ခ်ည္ဘူးေပၚမွာ စာကပ္ၿပီး ေရးဖို ့ဟန္ျပင္လိုက္ပါသည္။
အဲသည့္မွာတင္ ဒီဇာတ္လမ္းစတင္ပါသည္။ စကၠဴရွာလိုက္ေသာအခါ ဘယ္လိုကပ္ရင္ေကာင္းမလဲ ဆိုၿပီး စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေသာအခါ မွတ္စုတိုမ်ားႏွင့္ ဘာညာသာတကာမ်ား မွတ္ရန္၀ယ္ထားေသာ ရွပ္အက်ၤ ီပံု အ၀ါေရာင္ (Sticky note) ေလးကို စာအုပ္ပံုၾကားမွာေတြ ့လုိက္ရပါၿပီ။
အပ္ခ်ည္ဘူးနဲ ့အက်ၤ ီပံုစံေလးက အလြန္လိုက္ဖတ္တာပဲ ဆိုၿပီး စိတ္ကူးယဥ္မိလိုက္ပါသည္။
“မင္း..ဘယ္ေျပးမလဲ..မင္းေတာ့ ရာထူးတပ္ခံရေတာ့မယ္” ဆိုၿပီး ေျပးယူလိုက္ပါသည္။
အဲသည့္ ရွပ္အက်ၤ ီပံုစကၠဴတစ္ခုကိုခြာၿပီး ေကာ္ဘူးယူကာ အပ္ခ်ည္ဘူးအေပၚမွာ ကပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
ေနာက္ဆံုးအေနျဖင့္ စာေရးရန္သာက်န္ေသာအခါ “အပ္ခ်ည္ဘူး” ဟု ခပ္တည္တည္ ေရးမည္ဟု စဥ္းစားၾကည့္ေသာအခါ ကၽြန္မႏွေမ်ာသလိုျဖစ္သြားသည္။ “အပ္ခ်ည္ဘူး” ဟုေခၚေသာ ဒီလိုစာသံုးလံုးထဲေရးဖို ့မထုိက္တန္ေသးဘူး ေတြးမိၿပီး စိတ္ထဲမွပင္ စီက်လာေသာ သံေပါက္ကဗ်ာေလးက အလိုလိုထြက္က်သြားတာ့သည္။ စိတ္ထဲရိွရာ “အပ္ခ်ည္ဘူး” သံေပါက္အျဖစ္ ေဆာ့ပင္ႏွင့္ လက္ေရးမလွမပ ေရးခ်လိုက္ပါေတာ့သည္။
“အပ္ခ်ည္ဘူး”
အပ္ႏွင့္အပ္ခ်ည္
ႀကိဳးႏွင့္သီ
ခိုင္ပီ တစ္သက္လံုး ။ ။
မၿမဲျခင္းတရားကို လက္ခံမိေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးကဗ်ာအဆံုးမွာ တစ္သက္လံုး ဆိုတဲ့ စကားလံုးျဖင့္ အဆံုးသတ္ထားပါသည္။ တစ္စံုတစ္ခုကို ၿမဲၿမံေစရန္ အပ္ႏွင့္အပ္ခ်ည္အတြက္ ခ်ည္ၿပီးမွေတာ့ ခိုင္ခိုင္မာမာျဖစ္ေစခ်င္လိုသည့္စိတ္ျဖင့္ တစ္သက္လံုး ဆိုသည့္ စကားလံုးကိုပင္ ယူသံုးထားလိုက္မိေတာ့သည္။
ေဟာ…ဟိုမွာ တိမ္ေတြၿပံဳးေနတာ ျမင္လား ျမင္လား..
ဟာ ..ဟိုမွာ တိမ္ေတြမဲ့ေနတာ ျမင္လား ျမင္လား…..
အစၿပီးတဲ့ အဆံုးမွာ
တို ့ေတြက လွပယို ့ယြင္းတိမ္တိုက္တစ္စင္းလို …..
မုန္တိုင္းထဲက လမင္းငယ္က
သူမရင့္က်က္ပါလုိ ့အခါခါ ဆိုတဲ့ေတး
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရာသီဥတုက ကိုယ့္ဘက္မွာ
ဒါေတြကို သီခ်င္းလုပ္လို ့ဆိုဦးမွာ…
စကားေတြက မေျပရင္ စကားေျပ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး….
ဒါေၾကာင့္ ကဗ်ာကေန သီခ်င္း
သီခ်င္းထဲကေျပာခ်င္တဲ့ ေတးသြား
ဒီကီးေတြမွ မကိုက္ရင္ေတာ့ မင္းတို ့သြားပါေတာ့
ျပားတဲ့ေနရာက ျပားတာ
ကစားကြင္းမညီပါဘူးလုိ ့ေျပာေနတဲ့ၾကားက
မင္း၀င္ၿပိဳင္မွာ
ေထာင့္ကန္ေဘာမရရင္ေရာ
တရားတယ္ မတရားပါတယ္လို ့ထပ္ျငင္းအံုးမလို ့လား
မရြာဘဲ ၿခိမ္းတဲ့မိုးကို မုန္းရန္မလို
မေျပာဘဲရိွတဲ့ အမွတ္တရေတြသာ သိမ္းထား ရန္လို
ဒီ၀ကၤပါေတာမွာ ငါေနသေရြ ့
မပီသတဲ့ ျမစ္တစ္စင္း
ဧရာ၀တီ
ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ ့တို ့ေနထိုင္ဖို ့
မင္းဆိုေပးရန္
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္လိုတယ္။ ။
ျမေလးသွ်င္
၂၈/ ၈ /၂၀၁၁
ကိုယ္ရဲ ့ၿမိဳ ့ေလးဟာ
တစ္ခါတစ္ရံ ေရႀကီးတက္ပါတယ္
စိုးရိမ္ခ်ိန္မွတ္ မေရာက္ေသးခင္
“ေရႀကီးတဲ့အခါ ေလွစီးသင့္ပါသလား’
ဆိုင္ဆိုင္ မဆိုင္ဆိုင္ ေမးခြန္းေတြနဲ ့
ကိုယ္က ဒီၿမိဳ ့ေလးမွာ ေနထိုင္တဲ့သူ မဟုတ္လား
ေအးစက္ေနတဲ ့ေျခေထာက္ေတြမွာ ေရေတြရဲႊရဲႊစိုလို ့
လက္ဖ၀ါးက ျဖန္ ့ထားဖုိ ့ပစၤည္းေတြနဲ ့မအား
၀န္ပါတဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္ကို တိတ္တဆိတ္လြယ္ရင္း
ေျခလွမ္းေတြ ၿမဲျမန္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတဲ့သူပါ..
မိုးေတြက တျဖိဳင္ၿဖိဳင္ ေဟာသည့္ စိတ္ကယိုင္
အေၾကာင္းမဲ့ကြာ မရြာပါနဲ ့
မတားရက္ပါ ထားသက္လ်ာကို
မိုး …အၿငိဳးမႀကီးပါနဲ ့လားကြယ္
ကိုယ့္မွာ မ၀ံ့မရဲ ရင္ထဲမခ်ိ
စိတ္မွာျမင္တုိင္း စိတ္ထဲထင့္ကာ
လြမ္းကမာၲ ျခားေအာင္
ဘယ္ မိုးေတြက ေစြေနလဲ ။ ။
ျမေလးသွ်င္
ေနာင္ႏွစ္မွာ ေဘာင္မျဖစ္ေအာင္ ေမး…ေမး…ေမး
ေတြးစရာရိွတာ ေတြး…ေတြး…ေတြး
ေရးစရာရိွတာ ေရး…ေရး…ေရး
အိမ္နီးခ်င္းေတြကို ေငး…ေငး…ေငး
ကၽြန္ေတာ္တုိ ့လူသားက ေသး…ေသး…ေသး
လကမၻာသို ့ကို အံတုမယ္လို ့ေျပး…ေျပး…ေျပး
ဆိုက္ကားယာဥ္ ဘိုးေတာ္ယာဥ္က ေႏွး…ေႏွး…ေႏွး
စိတ္ကူးယဥ္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ေတြ ေလး…ေလး…ေလး
အႀကံေလးေတြ ေပး…ေပး…ေပး။ ။
ျမေလးသွ်င္
စာသားတစ္ခုနဲ ့တစ္ခု အကြာအေ၀းဟာ
လကမာၻ လုိလည္း မေ၀းကြာ
သတိထားၾကည့္စမ္းပါ။
ထင္ရွားတဲ့ အေလးခ်ိန္တစ္ခုေတာ့ တင္ၾကည့္စမ္းပါ
ဗဟိုဟန္ခ်က္ ကင္းမဲ့စြာ ကမာၻ ႀကီးတစ္ခုလံုး
တိမ္းေစာင္းသြားႏိုင္တယ္။
တံတိုင္းေတြကိုကာရံၿပီး တံတားေတြေဖာက္ခဲ့ၾက
လမ္းခင္းေက်ာက္ဟာ ေျမမွာေမွာက္ၿပီး ေရာက္ေနတာေတာင္
သူ ့လက္ေအာက္ဆိုၿပီး သိမ္ငယ္ဖူးသလား။
ဒါဟာ အမွန္တရားေတြပဲေပါ့လို ့ဆိုသူကဆို
နာမည္ႀကီး အီေကြးရွင္း
အီး အီးကဲြတူ အမ္စီဆကဲြ
မလုပ္ပါနဲ ့မလုပ္ပါနဲ ့…
မေကာင္းတဲ့ဗံုးေတြေနရာတကာ မကြဲပါေစနဲ ့
အယူ၀ါဒ တိမ္းေစာင္းမႈေတြၾကားမွာ
ကိုယ္တုိ ့ကမာၻေျမပ်က္မွာစိုးတယ္။
အိုင္းစတိုင္းရယ္…ကိုယ္တို ့ကမာၻေျမအတြက္
သန္ ့စင္ျမင့္ျမတ္တဲ့ အီေကြးရွင္းေလး ခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူပါ။
စြမ္းအင္ညီမွ်ျခင္း ျဒပ္ထုနဲ ့ကိန္းေသတန္ဖို းႏွစ္ထပ္ကြမ္းေတြကလည္း အမ်ားႀကီး အမ်ားႀကီးပဲေလ..
စြမ္းအင္ ဆိုတာ သက္ရိွေတြရဲ ့ညဏ္အားလုပ္အားေတြပါ
ဒီကမာၻေျမထဲမွာ အမ္လို ့ေခၚတဲ့ ျဒပ္ထုတစ္ခုႀကီးဟာ အေသအခ်ာတည္ရိွေနတာေပါ့
ကိန္းေသတန္ဖိုးေတြကေတာ့ သူ ့ေနာက္မွာ ေရာက္မယ္
ကိန္းရွင္တန္ဖိုးေတြကလည္း တို ့အေရွ ့မွာရိွမယ္ဆို…
ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ စြမ္းအင္ကမာၻသို ့တို ့သြားႏိုင္ပါရေစေတာ့။ ။
ျမေလးသွ်င္
ဘ၀
မသင္ရေသးတဲ့ စာေတြထဲမွာ
“ငါ”ဆိုတာ ပါတယ္။
အတၱတံခါး၀
တြန္းဖြင့္လိုက္ ေသာ့ခတ္လိုက္
လႈပ္ရွားလိုက္နဲ ့
အပိတ္အဖြင့္
ဆန္ ့က်င္ဘက္မ်ားၾကားမွာ
အိမ္ေလးတစ္လံုးတည္ေဆာက္ၿပီး
ေလွ်ာက္သြားေနခ်င္ပံုမ်ား
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ ဖမ္းဖို ့ခက္တယ္။ ။
ျမေလးသွ်င္
သူဟာ ေမွာ္စြမ္းအင္ေတြလို ဖန္တီးႏိုင္စြမ္းရိွသူ
ကၽြန္မအေပၚ လံုး၀ စိုးမိုးသြားတယ္။
သူဟာ ကၽြန္မကို ျမင္ကြင္းထဲကေန မေပ်ာက္ေစခ်င္လို ့
သူနဲ ့အတူ ပံုရိပ္ေတြ မွတ္တမ္းတင္ထားခ်င္တယ္။
သူ ့ကို ကၽြန္မလက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ ့တို ့ထိလိုက္ရံုနဲ ့
စိတ္ကူးထားတဲ့ ကမာၻငယ္ေလးဆီ
အေရာက္သြားမိသလို
သူ ့ကို သြားေလရာ ေခၚသြားခ်င္တယ္။
သူ ့ရဲ ့အိမ္ေလးထဲမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ ့
စာအုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးဖတ္ခ်င္တယ္။
သူ ့ပံုရိပ္ဟာ စိတ္ထဲအၿမဲျဖစ္ေနလို ့
တကယ္တမ္းေတာ့ ကၽြန္မဟာ ျဖဴစင္တဲ့ ပန္းသီးတစ္လံုးကိုမွ ရင္ခုန္မိသူ။
သူ ့ကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္က ကၽြန္မအုပ္ထိမ္းသူလက္ထဲမွာဆိုရင္
ေဖေဖေရ…သေဘာတူေပးပါ
သမီးခ်စ္သူနဲ ့တူတဲ့ ပန္းသီး iPad တစ္လံုးကို အျမန္၀ယ္ေပးပါေနာ္ ။ ။
ျမေလးသွ်င္
မိုးေပၚ ေမာ့ၾကည့္တဲ့အခါ
တိမ္တိုက္ေကာင္းကင္ေတြသိပ္မ်ားပါတယ္..
ေလတံခြန္လိုပ်ံ၀ဲဖို ့အျမင့္ပ်ံတက္ေနတဲ့စြန္ေတြ
မွန္စာတိုက္ထားတဲ့ ႀကိဳးေတြနဲ ့
တအားပ်ံတက္ၾကတယ္။
ရစ္ဘီးလံုးကို အေ၀းကေန ႏိုင္ႏိုင္ကိုင္ထားရံုနဲ ့
ဒီစြန္ဟာ အျမင့္ႀကီးပ်ံ၀ဲေနတာ မဟုတ္ဘူးေလ
ဒီႀကိဳးေတြဟာ
ပ်က္ခ်င္လည္း ပ်က္
ဆက္ခ်င္လည္း ဆက္…. ။
ကိုယ္ကေတာ့
လြတ္လပ္တဲ့ငွက္ငယ္ကိုပဲ သေဘာက်တယ္
ေလကို၀၀ရွဳ
အသက္ဆိုတာ ကံၾကမၼာခ်ည္းပဲ မဟုတ္ဘူးေလ
ညဏ္ဆိုတာ ေကာင္းဖို ့ထက္ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ဖို ့က
ပိုလွတယ္မဟုတ္လား။
လံု ့လဆိုတာ လလံုးမဟုတ္တာေၾကာင့္
မနက္လင္းကတည္းက ႀကိဳးစားၿပီး
ညဥ့္မနက္ခင္ အိမ္အေရာက္ျပန္ၾကတယ္ေလ
ဒါကို ဒီေကာင္းကင္ႀကီးသာ အသိဆံုးမဟုတ္လား။ ။
၃၀/ ၁ /၂၀၁၁
ျမေလးသွ်င္
ျမေလးသွ်င္ 